Rafał Dębski

Rocznik: 1969, zodiakalny bliźniak
Wykształcenie: psycholog
Zawód wykonywany: jak wyżej
Lubi: ludzi, smoki, elfy, krasnoludy, trolle, gobliny itp.
Nie lubi: swojej pracy (bardzo!)
Zainteresowania: między innymi fechtunek bronią białą wszelkiej maści, astrofizyka, historia (szczególnie okres monarchii wczesnopiastowskiej). Podziela też, niestety, główną pasję większości obywateli naszego pięknego kraju - surwiwal po polsku, czyli jak dożyć do pierwszego nie napadając na bank.
Poglądy polityczne: bardzo sprecyzowane i bardzo typowe: nie cierpi polityki i polityków (tym bardziej, że miał nieszczęście paru poznać osobiście).
Ulubieni pisarze: Karol Bunsch, Antonii Czechow, Aleksander Puszkin, Jarosław Haszek, Stanisław Lem, Kir Bułyczow i wielu, wielu innych.
Ulubiony sposób spędzania wolnego czasu: wolnego czasu zasadniczo brak.

Niektórzy twierdzą, że typowy z niego wiking - wredny i nerwowy, a jednocześnie można na nim polegać - na ogół jest uczynny i lojalny, co więcej - potrafi zdobyć się na uprzejmość, a podobno chwilami bywa nawet uroczy, w co jemu samemu raczej trudno uwierzyć. Zadowolony mąż swojej żony, istoty słodkiej, aczkolwiek nie bezwolnej, obdarzonej naturą buntowniczą i dużą inteligencją, co dla mężczyzny zawsze stanowi ogromne wyzwanie. Ojciec dwójki dzieci płci obojga. Piotr (pierworodny) jest jego pustynnym sokołem, Basia źrenicą duszy.
Debiutował w 1998 roku w "Nowej Fantastyce" opowiadaniem Siódmy liść. Potem usiłował współpracować z "Feniksem" oraz "Magią i Mieczem". Usiłował, bo oba pisma padły dość szybko jedno po drugim, zamieściwszy raptem trzy jego teksty. Potem rzucił się w objęcia "Science Fictio" (obecnie "Science Fiction Fantasy i Horror"), drukował także w "Gazecie Rycerskiej" i paru innych pismach niekoniecznie związanych z fantastyką. W 2005 roku, po przebyciu najeżonej cierniami drogi, doczekał się debiutu powieściowego w postaci książki Łzy Nemezis.