Wojciech Świdziniewski

Wojciech Świdziniewski (1975 - 2009). Mówił o sobie: birbant, hulaka i utracjusz. Był miłośnikiem wczesnego średniowiecza z naciskiem na epokę wikingów, dość mocno zaangażowanym w ruch odtwórstwa historycznego (drużyny „Srebro Peruna” i „Winland”) oraz wielkim fanem swojego rodzinnego miasta, Białegostoku. W życiu imał się różnego fachu – począwszy od pracownika zakładu pogrzebowego, na baronie szmateksowym kończąc. Debiutował w „Nowej Fantastyce” (2/197 1999) opowiadaniem „Konsekrowany”. Nominowany do Nagrody im. Janusza Zajdla 2001 za opowiadanie „Murarze”, które ukazało się w „Science Fiction”. Opowiadanie „Kłopoty w Hamdirholm” („Science Fiction” 7/28 2003) nominowano do Nagrody Nautilusa. Współtworzył białostockie fanziny „Widok z Wysokiego Zamku” i „NaCzelni”. Zmarł miesiąc przed premierą swojej pierwszej powieści, skrzących się humorem i kpiną "Kłopotów w Hamdirholm".