Prawo Likwidacji

Historia Prawa Likwidacji.
W 83 r. Wieku Chwały odkryto, że jeden z magów nevarrańskiego Kręgu praktykował zakazaną magię. Szybko został stracony przez templariuszy, lecz wzbudziło to niezadowolenie lokalnego Kręgu. Magowie przeprowadzili kilka magicznych zamachów na templariuszy z zemsty za zabitego, lecz rycerz-dowódca nie zdołał wyśledzić winowajców.

Trzy miesiące później magowie przywołali demona i wypuścili go na swoich stróżów. Jednak niełatwo jest zapanować nad demonem. Zabiwszy pierwszą falę templariuszy próbujących go uwięzić, demon opętał jednego z przyzywających. Powstały plugawiec wybił wszystkich templariuszy i magów, a następnie wyrwał się na wolność.

Wielka Kapłanka wysłała w pogoń cały legion templariuszy. Rok później udało im się dopaść plugawca, lecz do tej pory zabił on kolejne 70 osób.

Boska Galatea, w odpowiedzi na katastrofę w Nevarrze i w nadziei zapobieżenia kolejnym incydentom dała wszystkim Wysokim Kapłankom Zakonu prawo całkowitej likwidacji danego Kręgu, jeśli uznają go za stracony. W ciągu ostatnich 700 lat Prawo Likwidacji egzekwowano 17 razy.

--Fragment księgi O Ogniu, Kręgu i Templariuszach: historia magii w Zakonie autorstwa siostry Petryny, uczonej Zakonu.