Kroganie: krwawy szał

Kroganie, potwornie brutalni wojownicy, którzy budzą lęk w całej galaktyce, doświadczają legendarnego już "krwawego szału", który przynosi im zarówno korzyści, jak i obciążenia. Tkwiący w szponach tego szaleństwa kroganie wydają się niezwyciężeni, ale w rzeczywistości jedynie nie odczuwają bólu.

Kroganin opętany "krwawym szałem" będzie walczył niezależnie od poziomu obrażeń, do tego stopnia, że pozbawiony wszystkich czterech kończyn będzie wciąż zgrzytał zębami w stanie śmierci mózgowej, aż do momentu śmierci komórkowej.

Krwawy szał, stan nadzwyczajnej odporności i niepowstrzymanej brutalności, jest wynikiem synergii dwóch elementów krogańskiego układu nerwowego. Pierwszy z nich to dodatnie sprzężenie zwrotne, w którym adrenalina, wydzielana w wyniku strachu lub gniewu, tłumi działanie serotoniny, hormonu wywołującego spokój i łagodność. Drugim elementem jest nadmiernie rozwinięty układ limbiczny. U krogan, tak jak u ludzi, strach czy gniew powodują przesunięcie ośrodków kontroli mózgowej z płatów czołowych, odpowiedzialnych za świadome działanie, do układu limbicznego, który odpowiada za agresję i instynkt samozachowawczy. Podczas tego przesunięcia kroganie i ludzie wykazują zmniejszoną samokontrolę i zdolność logicznego myślenia.

Przed katastrofą ekologiczną na Tuchance krwawy szał występował wśród krogan niezwykle rzadko. W tamtych czasach wszyscy kroganie byli skłonni do brutalności i wybuchów gniewu w sytuacjach wymagających walki lub ucieczki, ale prawie nikt nie przejawiał niewrażliwości na ból. Ci nieliczni, których to dotyczyło, cierpieli na niedobór serotoniny. Krogańskie społeczeństwo uważało wówczas ten stan za chorobę i leczyło lub więziło dotknięte nią jednostki, aby w ten sposób chronić zarówno chorych, jak i społeczeństwo.

Przez cztery tysiąclecia po nuklearnej zbrodni ekologicznej dobór naturalny pozwolił przeżyć tylko tym kroganom, którzy byli dotknięci krwawym szałem. Dzisiejsi kroganie nie pamiętają już życia, w którym nie istniała bezmyślna, mordercza furia.