Turianie: ustrój polityczny

Turiański ustrój polityczny to zhierarchizowana merytokracja. Choć istnieje w nim duży potencjał do nadużyć, jest on ograniczany poczuciem służby publicznej i osobistej odpowiedzialności wpajanym turianom w dzieciństwie.

Turianie mają 27 poziomów obywatelstwa, poczynając od cywili (rasy podległe i dzieci). Poziom drugi związany jest z początkowym okresem służby wojskowej. Na trzecim poziomie, po przeszkoleniu wojskowym, otrzymuje się oficjalne obywatelstwo. Przedstawiciele ras podległych otrzymują obywatelstwo po zakończeniu służby wojskowej. Od wyższych rangą obywateli oczekuje się, że będą przewodzić swoim podwładnym i ochraniać ich. Niżsi stopniem obywatele mają być posłuszni swoim zwierzchnikom i ich wspierać. Awans na wyższy poziom obywatelstwa uzyskuje się na podstawie oceny dokonanej przez wyższych i równych stopniem obywateli.

Przez całe życie turianie pną się po kolejnych szczeblach obywatelstwa, a czasami są 'degradowani' na niższe. Piętno degradacji nie ciąży na obywatelu, lecz na tych, którzy awansowali go, choć nie był jeszcze gotów przyjąć dodatkowej odpowiedzialności. To ogranicza skłonność do przyznawania awansów osobom, których możliwości przekracza nowa ranga.

Pozostawanie przy jednej roli i randze nie jest uważane ze stagnację. Turianie cenią sobie świadomość własnych ograniczeń bardziej niż ambicję.

Na szczycie hierarchii są Prymarchowie, z których każdy włada gromadą kolonizacyjną. Prymarchowie przeprowadzają głosowania w kwestiach wagi państwowej. Poza tym nie mieszają się do rządzenia, ufając, że obywatele na niższych poziomach będą kompetentnie wykonywać swoją pracę.

Turianie cieszą się szerokimi swobodami. O ile ktoś wypełnia swoje obowiązki i nie uniemożliwia tego innym, nie istnieją żadne zakazy. Na przykład nie istnieją przepisy zabraniające zażywania narkotyków, ale jeśli ktoś nie jest w stanie wykonywać swojej pracy w wyniku nałogu, do akcji wkraczają przełożeni. Postępowania sądowe są 'interwencjami'. Równi rangą obywatele wyrażają swoje zaniepokojenie i próbują nakłonić winowajcę, by się zmienił. Jeśli resocjalizacja nie pomaga, turianie bez skrupułów skazują niebezpiecznych osobników na dożywocie ciężkich robót na rzecz państwa.