Statki kosmiczne: zarządzanie ciepłem

Dla każdego statku bardzo ważną kwestią jest pozbycie się ciepła wytwarzanego przez rozmaite systemy pokładowe. Jeśli sobie z tym nie poradzi, załoga może upiec się żywcem w jego wnętrzu.

Jedynym sposobem na pozbycie się ciepła w próżni jest wypromieniowanie go. Statki cywilne używają dużych, delikatnych paneli chłodzących, których nie da się opancerzyć. Jednostki wojskowe korzystają z Systemów Rozproszenia Chłodzącego (SRC), ceramicznych pasów na zewnątrz opancerzonego kadłuba. Dzięki nim czujniki cieplne 'widzą' statek tak, jakby był w paski. Ponieważ ich ułożenie zależy od wewnętrznej konfiguracji statku, każda jednostka ma swój unikalny wzór. Na starszych statkach pasy SRC mogły się rozgrzać do białości lub do czerwoności. Lśniące SRC, nazywane przez ludzi 'tygrysimi paskami' lub 'barwami wojennymi', wywierały psychologiczny efekt na piratów i siły nieregularne.

Pasy chłodzące są mniej skuteczne od paneli, ale jeśli zostaną zniszczone przez wroga, statek traci tylko niewielką część swoich zdolności wypromieniowywania ciepła. W większości przypadków statki posiadające wyłącznie SRC radzą sobie bez problemów. Te ostatnie mogą się pojawić podczas działań w głębi systemu słonecznego.

Statek może wygenerować gigantyczne ilości ciepła manewrując i strzelając podczas bitwy. Statki wojenne walczące w bardzo gorącym środowisku korzystają z niezwykle efektywnych chłodnic 'kropelkowych'.

W systemie kropelkowym zbiorniki płynnego sodu albo litu pochłaniają ciepło wewnątrz statku. Znajdujące się w pobliżu dziobu dysze rozpylają płyn na zewnątrz w postaci cieniutkich warstw milionów mikroskopijnych kropelek. Krople są przechwytywane na rufie i ponownie włączane w cykl chłodzący.

System kropelkowy jest w stanie przetworzyć od 10 do 100 razy więcej ciepła niż pasy SRC. Kurtyny kropelek przypominają kilwater okrętu na powierzchni wody. Statek rozsiewa deszcz kropelek za każdym razem, gdy zmienia wektor lotu, pozostawiając za sobą płyn chłodzący.