Walka w kosmosie: taktyka ogólna

Pociski wystrzeliwane przez wojska naziemne spadają z powrotem na powierzchnię, kiedy grawitacja i opór powietrza zniwelują ich przyspieszenie. W przestrzeni kosmicznej pocisk ma nieograniczony zasięg i będzie leciał, dopóki w coś nie trafi.

Praktyczny zasięg dział zależy od prędkości artylerii wroga oraz zdolności manewrowych celu. Po przekroczeniu pewnej odległości zwrotność małych statków zaczyna górować nad szybkością pocisku większej jednostki atakującej. Na największe dystanse walczą pancerniki, których pociski są najszybsze, ale które są też najmniej zwrotne. Walka o najkrótszym zasięgu toczy się między fregatami, których pociski mają z kolei najmniejszą prędkość, ale których manewrowość jest największa.

Pancerniki rozpoczynają starcie od wymiany ognia z głównych dział, co odbywa się na OGROMNYCH dystansach rzędu dziesiątek tysięcy kilometrów. Floty zbliżają się do siebie utrzymując wymijający kurs boczny, podczas którego działa na dziobie są cały czas wycelowane we wroga. Wypuszcza się myśliwce, które próbują zbliżyć się do wroga na odległość pozwalającą na wystrzelenie torped dysrupcyjnych. Ostrożni admirałowie nie przechodzą do walki bezpośredniej, dopóki nie osłabią wroga ostrzałem dystansowym i pociskami myśliwców. Bardziej agresywni dowódcy od razu przechodzą do natarcia umożliwiającego włączenie się do walki krążowników i fregat.

Przy ostrzale z DUŻEJ odległości przydają się główne działa krążowników. Myśliwce przechwytujące wiążą myśliwce wroga, dopóki napastnicy nie znajdą się w zasięgu ognia systemu GARDIAN. Osłaniane przez mniejsze statki pancerniki prowadzą ostrzał z większego dystansu. Dowódcy muszą zdecydować, czy w pełni zaangażować się w walkę, czy też uciec w prędkość nadświetlną.

Przy ostrzale ze ŚREDNIEJ odległości statki mogą korzystać z dział burtowych. Floty mieszają się ze sobą i trudno jest przejść do odwrotu w odpowiednim szyku. Statki z uszkodzonymi barierami kinetycznymi są łatwym łupem dla flotylli fregat, które przelatują przez pole bitwy w postaci 'wilczych stad'.

Tylko myśliwce i fregaty biorą udział w walce 'w zwarciu', z MAŁEJ odległości - 10 kilometrów lub mniejszej. Myśliwce odpalają torpedy dysrupcyjne, niszczą bariery kinetyczne statku i porzucają go na pastwę fregat. Użyteczną bronią stają się lasery systemu GARDIAN, które zestrzeliwują myśliwce i roztapiają pancerze statków bojowych.

Ani pancerniki, ani krążowniki nie są w stanie prowadzić ostrzału na krótki dystans; ustawienie się dziobem w kierunku ruchomego celu jest niewykonalne. Zagrożeniem stają się też bardzo gorące spaliny z ich silników.