Mechy obronne

Cała galaktyka odczuła skutki śmierci tysięcy funkcjonariuszy sił porządkowych i wojskowych podczas Bitwy o Cytadelę. Wakaty w służbach stacji wypełnili wykwalifikowani funkcjonariusze z innych części kosmosu, a zwolnione przez nich miejsca zajęły stosowane na dużą skalę bezzałogowe roboty obronne. Roboty te - zwane potocznie "mechami" - dzieli się z reguły na lekkie i ciężkie. Te pierwsze występują w różnych odmianach i rozmiarach, a ich cechą wyróżniającą są przeciwstawne kciuki, wykorzystywane podczas rozlicznych zadań ochronnych. Ciężkie mechy w ogóle nie mają palców i są raczej platformami na broń, służącymi do utrzymania spokoju w zagrożonych obszarach. Czworonożny "mecha-pies" posiada "twarz" złożoną z czujników wykrywających kontrabandę i również jest uzbrojony - na wypadek stawiania oporu przez przestępcę.

Typowy mech obronny posiada bardzo prostą wirtualną inteligencję. Zakres jego obowiązków jest wąski i jasno określony - zwykle polega na strzeżeniu danego obszaru, uruchamianiu programu rozpoznawczego i uniemożliwianiu dostępu osobom nieupoważnionym oraz na odtwarzaniu nagranych wcześniej komend głosowych nakazujących niepożądanym osobom opuszczenie terenu. Lekkie mechy obronne są wyposażone w gazy drażniące i paralizatory elektryczne, które mają wymusić posłuszeństwo, a ciężkie mechy mogą stosować w tym samym celu ogłuszacze hukowo-błyskowe. W starciu z przeciwnikiem posiadającym broń palną mech natychmiast postara się usunąć zagrożenie za pomocą śmiercionośnej broni przeciwpiechotnej. W sytuacjach nagłego zagrożenia mech może nawet nie wygłosić ostrzeżenia.

Mechy obronne nie są mile widziane w armii. Co prawda solidna budowa czyni je odpornymi na zniszczenia, ale ich prosta WI zwyczajnie nie pozwala na zaplanowanie zasadzki, uratowanie zakładnika, opatrzenie rany czy wykonanie wielu innych czynności, których wymaga się od żołnierza.