Pieśń o ludziach Askelde

Przewodnik gry The Elder Scrolls V: Skyrim


Pieśń o ludziach Askelde
(Norska/tradycyjna)
Tłumaczenie 3E213
Mnisi Atheneum ze Starego Anthel

Gdy pięćdziesiąt dni już w domu nie byłem,
Na urwisku w Hjaalmarch raz się obudziłem.

Choć umarłem i w grobie leżały me zwłoki,
Wciąż świat oglądałem bez cielesnej powłoki.

Wówczas to na dolinę skierowałem swój wzrok,
Blady ujrzałem płomień, co rozjaśniał tam mrok,

Gdzie mężowie, którzy życie mi odebrali,
Swą odwagę chwalili i opiewali.

Popędziłem więc zaraz, mając las dookoła,
Pomiędzy sosnami przez noc czarną jak smoła.

Aż wreszcie natrafiłem na ten stos płonący
I na wiatru skrzydłach śpiew się unoszący.

„Zaśpiewajcie czysto, niebiańscy wojowie,
Niech nas Sovngard usłyszy i śpiewem odpowie".

„Ci polegli mężowie to bohaterzy wspaniali,
Co orków, elfów i zdrajców życia pozbawiali".

„Twój duch wszedł w ich serca i mieszkał tam stale,
Cześć Duchowi Wulfhartha, wiodłeś ich ku chwale".

Wówczas ogień olejem z urn podsycony
Strawił przeze mnie i kompanów uśmierconych.

Do brzasku nastania śpiewali bez słów,
Cały popiół zebrali, nim ruszyli znów.

Niewidzialny zupełnie ruszyłem za nimi,
Wędrowałem drogami z Dziećmi Niebiańskimi.

Bez wytchnienia przebyli odległość niemałą,
Zmęczenie ich tylko naprzód ciągle pchało.

Wściekłością szli gnani z niespożytymi siłami,
Aż znaleźli nasz obóz wypełniony ofiarami.

Nad ludźmi z obozu załamywałem swe dłonie,
Bo wiedziałem, że ich czeka bardzo marny koniec.

Znów pieśń dobyła się z piersi Nordów,
Bezgłośnie krzyczałem, czekając ich mordów.

„O, Królu Popiołów, dziś usłysz nasz głos,
Ku chwale wieczystej prowadzi nas los".

„Polegli mężowie, do których mówiłeś,
Na sobie ich mamy, więc daj nam swą siłę".

I tak właśnie było, każdy co do jednego
Na siebie wysypał popiół brata swego.

Ci ludzie Askelde, pokryci popiołem,
Za rzeź się zabrali z morderczym mozołem.

Krzyczałem co sił pogrążony w rozpaczy,
Mój krzyk niesłyszany nic zgoła nie znaczył.

Tylko jeden starzec obrócił się, po czym
W moją duszę ulotną wwiercił swoje oczy.

Dawne słowa zakrzyknął, z brody ogień bucha,
Przestałem świat widzieć, przyszedł spokój ducha.


Mrozie


Opublikowano:


Komentarze

Ostrzeżenie

Komentowanie jest zarezerwowane dla zarejestrowanych użytkowników. Zaloguj się poniżej lub zarejestruj - za darmo i w mniej niż 5 minut!

Zaloguj się

Nie zalecane na współdzielonych komputerach

Szybsze logowanie

Możesz również zalogować się poprzez jeden z poniższych serwisów.