Rycerze Dziewięciorga

Rycerze
Dziewięciorga
Autorstwa
Karoline z Samotni

Niewielu ludzi obecnie pamięta Rycerzy Dziewięciorga, jednakże w swoim czasie byli oni znani w całym Cyrodiil, a nawet w całym Cesarstwie. Przez krótki czas w początkach Cesarstwa Septimów ich przygody były głównym tematem opowieści. Ich chwała, jak wiele innych rzeczy została zagubiona w Wojnie o Czerwony Diament i dziś nieznane jest nawet położenie ich opactwa.

Zakon został założony przez Sir Amiela Lannusa w roku 3E 111, po jego heroicznych czynach w Wojnie o Wyspę i miał szczytny cel odzyskania legendarnych Relikwii Krzyżowca, broni i pancerza Pelinala Białorękiego, które zaginęły przed tysiącami lat. Rycerze Dzewięciorga zrodzili się z uczucia optymizmu i ambicji, które cechowały pierwszy wiek trzeciej ery. W zjednoczonym Tamriel po raz pierwszy od wieków panował pokój. Nic nie było niemożliwe.

Sławę rycerze zdobyli szybko, kiedy Sir Amiel poprowadził ich przeciwko Żmijowi Elynglenn, by odzyskać Kirys Krzyżowca, którego nie widziano od pierwszej ery. Wkrótce najwięksi rycerze tamtych czasów ustawiali się w kolejce, by przyłączyć się do nowego zakonu, a Opactwo Dzewięciorga w Zachodniej Kniei Cyrodiil stało się magnesem przyciągającym wielkich i szlachetnych. Rycerze byli śmietanką Cesarstwa. Kiedy dołączył do zakonu Berich Vlindrel, potomek jednej z wielkich rodzin szlacheckich Colovii, było oczywiste, że Rycerze Dzewięciorga stali się najbardziej prestiżowym zakonem rycerskim Cesarstwa. W stosunkowo krótkim czasie Rycerze odzyskali kolejne trzy Relikwie, a ich sława rosła z każdą z nich. Nikt nie wątpił, że w końcu uda im się odnaleźć wszystkie osiem Relikwii.

Niestety te wczesne zapowiedzi wielkiej przyszłości Zakonu nie przetrwały spustoszeń wywołanych przez Wojnę o Czerwony Diament, która wybuchając w roku 3E 121 podzieliła Cesarstwo. Na początku wydawało się, że Sir Amielowi uda się utrzymać swoich rycerzy z dala od wojny. Ale sama ich sława pokrzyżowała jego plany, jako że wielu z Rycerzy pochodziło z ważnych rodów całego Cesarstwa, które teraz opowiadały się po jednej lub po drugiej stronie krwawej wojny domowej. Sir Berich był najwyraźniej pierwszym, który opuścił Zakon, by przyłączyć się do wojny po stronie Cephorusa, zabierając ze sobą w bitwę Miecz i Nagolenniki Krzyżowca. Prawdopodobnie wielu innych rycerzy opuściło zaraz po tym Zakon, a niektórzy z nich przyłączyli się do wojny po jednej ze stron.

Koniec zakonu był równie haniebny, co jego początek chwalebny. Po zwycięstwie Cephorusa w roku 3E 127, Berich Vlindrel stał się ważną osobistością po stronie wygranych. Wydaje się prawdopodobne, że to on stał za cesarskim dekretem, który oficjalnie rozwiązał Zakon Rycerzy Dzewięciorga w roku 3E 131, choć prawdę mówiąc była to zwykła formalność, jako że pomimo największych wysiłków Sir Amiela, nigdy nie podniósł się on już z goryczy wojny domowej.

Co stało się z różnymi Relikwiami odnalezionymi przez Rycerzy Dzewięciorga? Miecz i Nagolenniki były własnością Sir Bericha, ale nie wiadomo, komu je przekazał. Sławne, niemożliwe do podniesienia Rękawice leżą na podłodze Kaplicy Stendarra w Chorrol, gdzie Sir Casimir pozostawił je po tym, jak haniebnie zamordował żebraka w roku 3E 139. Położenie Kirysa jest zagadką, tonącą w mrokach historii wraz z losem Sir Amiela, który ponoć jeszcze w roku 3E 150 żył sam w pustym Opactwie Dzewięciorga, jak przekazał przejeżdżający tamtędy podróżny. I w ten oto sposób Rycerze Dzewięciorga stali się jedynie zapisem na kartach historii.