Żywot Uriela Septima VII

Żywot
Uriela Septima VII
Pióra
Rufusa Hayna

3E 368-389: Strateg i Pojednawca

Pierwsze dekady życia cesarza Uriela charakteryzuje agresywna ekspansja i umacnianie cesarskich wpływów w całym Cesarstwie, szczególnie na Wschodzie, w Morrowind i Czarnych Mokradłach. Władza Cesarstwa była w tamtych stronach ograniczona, wpływy cesarskiej kultury słabe, a miejscowe tradycje i zwyczaje trzymały się mocno, przeciwne asymilacji. W tym okresie Uriel wiele zyskał na magicznej pomocy i celnych radach swego bliskiego doradcy, nadwornego maga Jagara Tharna.

Niezbyt szczęśliwa jest historia małżeństwa Uriela z księżniczką Caulą Vorią. Choć Cesarzowa była piękna i czarująca, kochana i podziwiana przez lud, była ona nieprzyjemną, arogancką, ambitną i zachłanną kobietą. Uwiodła Uriela Septima swym wdziękiem, lecz niedługo później tego pożałował, i wzbudziła ona w nim wstręt. Nie cierpieli się nawzajem, i wychodzili z siebie, by nawzajem sobie zaszkodzić. Ich dzieci były ofiarami tego nieszczęśliwego małżeństwa.

Ze swym zręcznym umysłem i wygórowaną ambicją Uriel szybko prześcignął swego mistrza w umiejętności równoważenia groźby i dyplomacji. Godnym uwagi przykładem jest jego sukces w osadzeniu Rodu Hlaalu w roli przedniej straży kultury Cesarstwa i rozwoju ekonomicznego Morrowind. Jednakże Uriel nabywał także pychy i pewności siebie. Jagar Tharn podsycał pychę Uriela i, skrywając się pod maską byłego głównego doradcy, zdobył jego całkowite zaufanie, które ostatecznie doprowadziło do zdrady i uwięzienia Uriela w Otchłani i potajemnego przejęcia cesarskiego tronu przez Tharna.

3E 389-399: Zdradzony i Uwięziony

Niewiele wiadomo o przeżyciach Uriela w czasie jego uwięzienia w Otchłani. Sam twierdzi, że nie pamięta niczego prócz nie kończących się koszmarów we śnie i na jawie. Mówi, że myślał, że śni, i nie miał świadomości upływu czasu. Publicznie długo twierdził, że nie pamięta swych snów i koszmarów z czasu uwięzienia, lecz od czasu do czasu, podczas rozmów z Cesarzem, które były podstawą tej biografii, opisywał on szczegóły swych koszmarów, twierdząc, że były podobne do tych, których doświadczył, będąc uwięzionym w Otchłani. Wydawał się nie tyle niechętny, co niezdolny do opisania swych przeżyć.

Widać jednak wyraźnie, że te doświadczenia go zmieniły. W 3E 389 r. był on młodym człowiekiem, pełnym dumy, energii i ambicji. W czasach Przywrócenia, po jego uratowaniu i powrocie na tron, stał się stary, poważny, cierpliwy i ostrożny. Stał się także konserwatywnym pesymistą, podczas gdy wcześniej był znany z zuchwałości, a nawet pochopności. Uriel przypisuje tę zmianę reakcji na wczesne nauki i rady Jagara Tharna i obrzydzeniu do nich. Jednakże pobyt Uriela w Otchłani wyraźnie osłabił go na ciele i duchu, choć jego umysł zachował przebiegłość i elastyczność z czasów młodości.

Historia magicznej maskarady Tharna, odkrycia oszustwa przez królową Barenziah, i role, które odegrali król Eadwyr, Ria Silmane i jej Bohater, łącząc w całość Laskę Chaosu, pokonując nadwornego maga, Jagara Tharna, i przywracając Uriela na tron, jest obszernie opisana w doskonałej trzytomowej BIOGRAFII BARENZIAH Sterna Gamboge. Nie ma powodu przytaczać tu tej opowieści. Krótko mówiąc, zaniedbanie i złe zarządzanie Cesarstwem przez Jagara Tharna spowodowało stały spadek bogactwa w Cesarstwie, pozwoliło wielu drobnym magnatom i królom sprzeciwić się cesarskiej władzy, i umożliwiło silnym lokalnym władcom na Wschodzie i Zachodzie toczyć otwarte wojny o ziemie i władzę.

3E 399-415:Przywrócenie, Cud Pokoju i Vvardenfell

Podczas Przywrócenia Uriel Septim zaniechał agresywnych kampanii militarnego zastraszania i kompromisów dyplomatycznych, których używał we wczesnych latach swego panowania, i zamiast nich polegał na potajemnej manipulacji, dokonywanej przeważnie przy pomocy agencji różnych oddziałów Ostrzy. Kompletna ocena metod i celów tego okresu musi poczekać do śmierci cesarza, gdy można będzie wreszcie udostępnić obszerne tomy zgromadzone w jego wiejskiej posiadłości, i gdy Ostrza nie będą już musiały utrzymywać tajemnicy, by chronić tożsamość swych agentów.

Dwa główne osiągnięcia z tego okresu wskazują na skuteczność subtelnej polityki Uriela: „Cud Pokoju" (powszechnie zwany też „Zmianą na Zachodzie"), który zamienił region Zatoki Iliac ze zbiorowiska skłóconych drobnych królestw w uporządkowane i spokojne obecne hrabstwa Hammerfell, Królestwa Pogranicznego, Wayrest i Orsinium, i kolonizacja Vvardenfell, którą kierowały zręczne intrygi króla Helsetha z Morrowind i lady Barenziah, Królowej Matki, która rozszerzyła na Morrowind sferę wpływów Cesarstwa.

3E 415-430: Złoty Pokój, Dwór Króla Helsetha i Dziewiątka na Wschodzie
Po „Cudzie Pokoju" (który najlepiej opisał Per Vetersen w DAGGERFALL: HISTORII NAJNOWSZEJ) Cesarstwo wkroczyło w okres pokoju i dobrobytu porównywalny ze wczesnymi latami panowania Uriela. Gdy centrum i ziemie zachodnie na stałe weszły w skład Cesarstwa, Uriel mógł skierować całą swą uwagę na wschód-do Morrowind.

Wykorzystując konflikty w sercu monolitycznego kultu Trójcy w Morrowind i przyjęty tam system rządów Wielkich Rodów, i korzystając ze straszliwej groźby, jaką wypaczone bóstwa w sercu kultu Trójcy przedstawiały dla rosnących kolonii Vvardenfell, Uriel działał za pośrednictwem agentów Ostrzy i dworu króla Helsetha w Mournhold, by przesunąć centrum władzy politycznej z rad Wielkich Rodów na dwór Helsetha, i wykorzystał upadek ortodoksyjnych kultów Trójcy, by uczynić Dziewięć Bóstw dominującą religią w regionach Hlaalu i Vvardenfell.

Temat wprowadzenia kultu Dziewiątki na Wschodzie jest wyczerpująco opisany w czterotomowym ŻYCIU I CZASACH NEREVARYJCZYKÓW Hasphata Antabolisa; jednak nie rozwiązuje on podstawowej zagadki tego okresu - jak dużo wiedział Uriel o przepowiedniach Nerevaryjczyków, i jak poznał ich znaczenie? Ostateczne rozwiązanie tej i innych tajemnic musi poczekać do publikacji osobistych dokumentów cesarza, lub do rozluźnienia surowych zasad tajności dotyczącej agentów Ostrzy.