Iris von Everec

Gdy Geralt przyszedł do Olgierda von Everec, aby wysłuchać trzeciego życzenia, dowiedział się, że dowódca bandy grasantów był kiedyś żonaty. Olgierd odszedł od żony i zostawił jej na pożegnanie fioletową różę, którą wiedźmin miał odnaleźć w opuszczonym dworku von Evereców. Posiadłość była nawiedzana przez gniewną upiorzycę i wiedźmin odkrył w końcu, że ma do czynienia z duchem Iris, która umarła z samotności i teraz, przepełniona żalem oraz gniewem, nawiedza swój dawny dom.

Wiedźmin zabrał ze sobą szczątki pani von Everec i pogrzebał je w ogrodzie. Kierował się zarówno zwykłą ludzką przyzwoitością, jak i wyrachowaniem, wiedział bowiem, że w ten sposób ukoi niespokojnego ducha i dowie się, gdzie szukać fioletowej róży. W czasie pogrzebu przed Geraltem stanęła wyciszona już Iris i zabrała wiedźmina w podróż do świata, który istniał tylko w jej umyśle. Ten „Namalowany świat” składał się z jej wspomnień i strachów, zaś Geralt miał za zadanie je poznać.

Wspomnienia Iris von Everec z początku dotyczyły szczęśliwych chwil spędzanych wspólnie z Olgierdem, a potem stawały się coraz mroczniejsze. Jednak nawet nad tymi pogodnymi zawsze wisiało jakieś fatum – niepokój, przeczucie, że zdarzy się coś strasznego. Iris von Everec była wrażliwą kobietą i widziała subtelne zmiany, które zachodziły w zachowaniu jej męża. Brakowało jej tylko odwagi, by poznać ich przyczynę.

Serce Olgierda von Everec kamieniało, on sam zmienił się w potwora, a Iris nie mogła tego znieść. Nienawidziła tego, czym stał się jej mąż, lecz nie potrafiła przestać go kochać. Sytuacja stała się nie do zniesienia i sprawę rozstrzygnął sam Olgierd, odchodząc od żony. Iris nigdy nie pogodziła się z rozstaniem, nie przeczytała nawet listu pożegnalnego od męża, zatrzymała tylko podarowaną jej różę. Gdy umarła, tęsknota i miłość nie pozwoliły jej duchowi odejść i nadal były przyczyną jej cierpienia. Ich symbolem stała się fioletowa róża.

Jeśli na końcu misji Żyli długo i szczęśliwie poprosiłeś Iris o oddanie fioletowej róży:

Dopiero przybycie wiedźmina pomogło Iris zaakceptować fakty, więc gdy Geralt poprosił o kwiat, Iris zgodziła się go oddać, skazując się tym samym na ostateczną śmierć i uwalniając się od cierpienia.

Jeśli na końcu misji Żyli długo i szczęśliwie odmówiłeś Iris przyjęcia fioletowej róży:

Dopiero przybycie wiedźmina pomogło Iris zaakceptować fakty. Pani von Everec rozważała odejście w niebyt, była jednak zbyt przestraszona, by zdecydować o samobójstwie. Oddała swój los w ręce wiedźmina, a ten odmówił unicestwienia upiorzycy. Iris von Everec przetrwała zaklęta w obrazie, który Geralt zaniósł do jej męża Olgierda.