Czart

Czart jest mniejszy od biesa, prawda. Ale wciąż dość duży, żeby cię zabić.
– Agnes Thistle, zielarka z Czarnego Lasu

Czart to nieco mniejszy kuzyn biesów i bukaczy. Kto jednak myśli, że z racji mniejszych rozmiarów nie należy się go obawiać, jest winny błędu – z gatunku tych, które popełnia się tylko raz w życiu. Żyjące w gęstych kniejach i puszczach czarty należą do najgroźniejszych potworów znanych człowiekowi.

Legendy mylą niekiedy czarta z silvanem, przypisując mu umiejętność mowy, dwunożną postawę i skłonność do wyżerania kapusty, psot oraz czynienia drobnych szkód w gospodarstwie. Pojawienie się w okolicy prawdziwego czarta szybko weryfikuje te opowieści. Stwory te nie mówią, poruszają się na czterech nogach, a ich „psoty” polegają raczej na zniszczeniu obejścia i zeżarciu wszystkiego, co się da, poczynając być może faktycznie od kapusty, lecz kończąc na drobiu, trzodzie, podwórkowym burku i samych gospodarzach.

Czarty walczą mało finezyjnie, ale za to skutecznie – szarżują prosto na przeciwnika i starają się obalić go na ziemię ciosem zadanym rogatym łbem. Przewróconego wroga gryzą, kopią i uderzają potężnymi łapami. Ze względu na swe rozmiary są w dużym stopniu niewrażliwe na efekty Znaku Aard, a zdolności regeneracyjne pozwalają im wylizać się nawet z poważnych ran w zaskakująco szybkim tempie.