Birna an Tuirseach

By mieć posłuch i szacunek wśród poddanych, królowa winna odznaczać się odpowiednimi przymiotami. Władczynie, takie jak babka Cirilli, Calanthe, zwana Lwicą z Cintry, czy Meve z Lyrii, zwana Białą Królową, są dobitnymi przykładami tego, że niewiasta może zdobyć respekt nawet wśród wojowników czy rycerzy, nienawykłych do rządów damskiej ręki.

Birna, wdowa po zmarłym królu Branie, najwyraźniej nie posiadała jednak cech, które zyskałyby jej sympatię jarlów Skellige. Szeptano, iż jej duma wynikała z pogardy dla innych rodów oraz wielowiekowej tradycji wysp, którą uważała za archaiczną i śmieszną.

Także i to, że nie udała się w ostatnią podróż ze swym mężem, a jej miejsce zajęła królewska nałożnica, przysporzyło jej wrogów.

Birna nie kryła niechęci do zwyczaju obierania władcy w drodze głosowania jarlów. Marzyła jej się władza dziedziczna, a idealnym kandydatem do tronu był, według niej, właśnie syn jej i Brana, młody Svanrige.

Prawdopodobnie właśnie ta żądza władzy pchnęła Birnę do uknucia spisku, którego ofiarą padli ucztujący w Kaer Trolde pretendenci do królewskiego tronu.

Jeśli w zadaniu Królewski gambit pomogłeś Cerys odnaleźć sprawców masakry:

Wobec dowodów zebranych przez wiedźmina i Cerys wyrok na wdowę po Branie mógł być tylko jeden.

Jeśli w zadaniu Królewski gambit nie pomogłeś żadnemu z dzieci Cracha odnaleźć sprawców masakry:

Marzenie Birny o osadzeniu syna na tronie Skellige w końcu się ziściło, lecz jej plany, by kontrolować poczynania Svanrige, spełzły na niczym. Świeżo koronowany król udowodnił ponad wszelką wątpliwość, że będzie rządzić samodzielnie.