Crach an Craite

Wielu wodzów i bohaterów Skellige zostało uwiecznionych w sagach, lecz żaden z nich nie zdobył takiego rozgłosu jak Crach, jarl rodu Craite i pan na Kaer Trolde. Skaldowie wysławiali jego siłę, odwagę, roztropność, powodzenie, hojność, lojalność wobec przyjaciół i nieustępliwość wobec wrogów.

W opowieściach tych niewiele było przesady, albowiem najpotężniejszy z jarlów Skellige istotnie posiadał wszelkie przymioty bohatera. Wśród wrogów budził lęk, a jego imieniem straszono nilfgaardzkie dzieci.

Ze względu na zajadłość i spustoszenie, jakie czynił w nadmorskich prowincjach znienawidzonego cesarstwa, zyskał wśród Nilfgaardczyków miano Tirth ys Muire, Dzika Morskiego.

Jego znajomość z Geraltem sięgała dawnych czasów, gdy Crach, jeszcze jako młodzieniec, starał się o rękę młodziutkiej Pavetty, matki Ciri.

Po śmierci Brana Crach z powodzeniem mógłby starać się o tron – jednak wolał w tej kwestii wspierać swego syna, Hjalmara. Gdy zamiar ubiegania się o tron wyraziła również Cerys, jarl także i jej udzielił poparcia, nie faworyzując żadnego ze swych dzieci.

Honor jest dla wyspiarzy jedną z najcenniejszych cnót. Przywódca klanu Craite bez wahania zgodził się więc dopełnić przysięgi, jaką złożył wiele lat temu w imieniu swoim i swego rodu, wspierając poszukiwania Cirilli wszystkimi środkami, jakie mogło zaoferować Skellige.

Crach nie zawahał się i wówczas, gdy przyszło mu stanąć do walki przeciw samemu Eredinowi. I choć zginął z ręki straszliwego króla elfów Aen Elle, to jego śmierć nie złamała ducha wyspiarzy, lecz stała się wzorem tego, jak umiera prawdziwy bohater.