Gniewny pomruk burzy

Pogoń runęła na Krzyż. Krzyż starł się z Orłem. Nadszedł i minął dzień Świętego Jana Chrzciciela - żadna już siła nie mogła powstrzymać tej burzy.

Z tysięcy okutych pancerzem piersi wybuchł pod niebiosa krzyk straszny. Wycie strzał, szczęk mieczy, huk toporów zatrzęsły posadami kosmicznego porządku. Grunwaldzkie pola spłynęły rzekami krwi.

Niewielu prosiło o litość - niewielu litość okazało.

Oto wypełniły się dni, myśli zmieniły się w czyny i padły wykrzyczane słowa. Runął odwieczny układ sił.

Wszechświat zastygł w oczekiwaniu.

Koniec, czy nowy początek?

Poprzednie części cyklu

1. Delikatne uderzenie pioruna
2. Aksamitny dotyk nocy