Wszystko zostało już napisane, na szczęście nie wszystko jeszcze pomyślane - mawiają za Stanisławem Jerzym Lecem niektórzy czytelnicy i krytycy literatury. Poniekąd jest to stwierdzenie prawidłowe, bowiem z zalewu literatury, jaka jest obecnie publikowana, ciężko wyekstrahować pozycje naprawdę oryginalne. Pewna wtórność motywów czy koncepcji jest chyba wpisana w każdą sztukę; człowiek nauczył się już przechodzić nad tym do porządku dziennego, dlatego też obcowanie z dziełem naprawdę oryginalnym staje się czymś rzadkim i niezwykle przyjemnym. A takim właśnie dziełem jest debiut amerykańskiego pisarza Charlesa Yu pt. Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie.
Powieść opowiada historię... Charlesa Yu. Tak, to sam autor jest głównym bohaterem opowieści, co już samo w sobie jest zabiegiem dość osobliwym. Akcja Jak przeżyć... przenosi nas do bliżej nieokreślonej przyszłości, w której powszechne stało się już korzystanie z wehikułów czasu. Używanie tych skomplikowanych maszyn nie jest jednak proste i czasami sprawia uzytkownikom problemy, jak np. zakrzywienie czasoprzestrzeni. W takich wypadkach do akcji wkracza Yu - pracownik firmy Time Warner Time, zajmującej się kompleksową usługą i serwisem podróży w czasie. Towarzyszą mu TAMMY - system operacyjny ze skłonnością do popadania w melancholię i stany depresyjne, a także Ed - pies, który tak naprawdę nie istnieje. A to dopiero początek!
Ktoś mógłby powiedzieć, że ratowanie ludzi zaginionych w czasie nie jest zbytnio pomysłowe. Owszem, lecz w przypadku Jak przeżyć... życie zawodowe Yu jest tylko tłem drugiej, znacznie głębszej opowieści: opowieści o samym Charlesie Yu. O tym, jak jego ojciec, znakomity, lecz niespełniony naukowiec, bezpowrotnie zaginął pewnego dnia w przestrzeni czasowej. O tym, jak później potoczyły się losy jego matki. A wreszcie o tym, co czuje główny bohater historii. Jak przeżyć... to w dużej mierze obszerna retrospekcja życia Charlesa Yu, której nadano niezwykle osobisty charakter. Fabuła z każdą kolejną przewróconą kartką powieści gmatwa się coraz bardziej, ale też konsekwntnie jest usuwana na dalszy plan, zostawiając miejsce na uzewnętrzniecie wszystkich przeżyć, jakie nazbierały się w ciągu całego życia samotnego i nieśmiałego Yu. Dzieło Amerykanina niemalże emanuje spakowanymi weń emocjami, choć są to w większości smutek, przygnębienie i pogodzenie się z własnym losem.
Jak przeżyć... jest również dziełem oryginalnym pod względem stylistycznym. Autor nie wzbraniał się przed użyciem skomplikowanych pojęć z zakresu matematyki i fizyki, samemu również dokładając wiele "fantastycznonaukowych" pojęć, takich jak np. "przestrzeń chronodiegetyczna". Język powieści może odrzucić wielu wstępnie zainteresowanych nią czytelników, jednak z góry trzeba zaznaczyć, że Jak przeżyć... nie należy w żadnym wypadku zaliczać do gatunku Hard SF! W książce Yu nie brakuje naukowych wywodów, lecz jest to tylko swego rodzaju powłoka, pod którą kryją się kolejne warstwy historii - wspomnienia, nostalgia, a nawet... miłość, choć również w bardzo specyficznym dla Amerykanina wymiarze.
Wszystko to sprawia, że książka Yu, choć nieobfituje w trzymające w napięciu zwroty akcji, potrafi oderwać od rzeczywistości na naprawdę długi czas, przyprawiając czytelnika o całą gamę emocji - od uśmiechu po rozżalenie. Oryginalny koncept, lekkie pióro i nieszablonowe pomysły to mieszanka, dzięki której Jak przeżyć... można śmiało określić jednym z bardziej oryginalnych debiutów ostatnich lat.
Motyw podróży w czasie kojarzył się do tej pory przede wszystkim z Wehikułem czasu H.G. Wellsa i Powrotem do przyszłości w reż. Roberta Zemeckisa. Pośród wielu mniej i bardziej udanych klonów powyższych pozycji, Jak przeżyć... jest prawdziwym powiewem świeżości. Książka Yu jest naprawdę dobra, a przy tym po prostu... inna, dlatego warto ją poznać. Dla miłośników SF, zwłaszcza "miękkiego", jedna z obowiązkowych pozycji w tym roku.
Komentarze
Komentowanie jest zarezerwowane dla zarejestrowanych użytkowników. Zaloguj się poniżej lub zarejestruj - za darmo i w mniej niż 5 minut!