Morze potworów - Rick Riordan - Recenzja

„Morze Potworów” to drugi tom cyklu „Percy Jackson i bogowie olimpijscy” autorstwa amerykańskiego pisarza Ricka Riordana. W książce otwierającej cykl: „Złodzieju pioruna”, autor pokazał, że potrafi zbudować całkiem ciekawą fabułę i przyciągnąć do siebie młodych czytelników. Jak jest z kontynuacją przygód Percy'ego?

Autor podejmuje przerwane wątki rok po zakończeniu akcji z pierwszego tomu. Spotykamy głównego bohatera podczas ostatniego dnia przed końcem roku szkolnego. Rok minął spokojnie, jednak jak to zwykle bywa w tego typu przygodach, spokój oznacza kłopoty. Nie inaczej jest i tutaj. Nagle okazuje się, że Obóz Herosów, jedyne bezpieczne dla dzieci półkrwi miejsce, jest zagrożony – magiczna granica broniąca do niego dostępu zaczęła zanikać. Percy i jego kompania wyruszają na tytułowe Morze Potworów, by ratować przyjaciela i Obóz.

Nie jest to może najbardziej górnolotna fabuła, trudno zresztą spodziewać się czegoś innego, gdy w grę wchodzą przygody grupki dzieciaków ratujących świat, mimo to Riordan zbudował ją tak, by nie pozwolić czytelnikowi się nudzić. Już w pierwszym tomie autor zafundował odbiorcom wartką akcję i zabawny sposób komentowania wydarzeń przez głównego bohatera. Teraz dodaje do tego trochę zawiłości fabularnych w postaci tajemnic rodzinnych i przepowiedni, która naturalnie spełnia się nie tak, jak można by się tego spodziewać. Dzięki temu powieść nabiera trochę więcej kolorytu, nie wydaje się już taka jednotorowa jak „Złodziej pioruna”, gdzie fabuła była budowana na zasadzie jedna przyczyna – jeden skutek. Tutaj, choć powieść nadal nie jest wielowątkowa i wydarzenia dalej gonią tylko za Percy'm, wachlarz przyczyn jest szerszy, a fabuła staje się produktem różnych elementów, często ukrytych przed bohaterami.

Właściwie w sposobie narracji, stylu i języku Riordan nic w tym tomie nie zmienia. Narratorem opowieści nadal jest Percy, a książka dalej jest pisana jako forma pamiętnika głównego bohatera. Jeśli chodzi o kontynuacje, z tomu na tom często można zauważyć zmiany w stylu samego pisarza, jego większe doświadczenie i doskonalszy warsztat. Tutaj przerwa między obiema książkami chyba była zbyt mała – nie czuć zmian, jakby autor podjął pisanie drugiego tomu od razu po skończeniu pierwszego. Widać tylko, że Riordan, zachowując ten sam styl pisania, powoli się „rozkręca” i rozbudowuje samą fabułę. Rozszerza trochę portrety bohaterów i dokłada czytelnikowi nowe informacje na temat realiów swojej powieści, nie zmienia jednak nic więcej.

Riordan prócz wykorzystania całej gamy postaci i stworzeń z mitologii greckiej, posługuje się też postaciami historycznymi, na swej drodze bohaterowie natrafiają więc na np. Edwarda Teach'a vel Czarnobrodego i jego „Zemstę Królowej Anny”. Jednak okoliczności, w których się ich spotyka, są tak nieprawdopodobne, że aż śmieszne, no ale to przecież książka dla dzieci... Dobrze, że autor zawarł chociaż te kilka przypisów dotyczących historycznych postaci (nadal po macoszemu traktując te mitologiczne), inaczej pewnie ich obecność przeszłaby bez echa w gąszczu niesamowitości żywego i kolorowego świata Riordana.

Powieść jest lekka i bardzo łatwa w odbiorze, więc z całą pewnością przypadnie do gustu młodym czytelnikom, zarówno tym, którzy przeczytali już pierwszy tom serii, jak i tym, którzy z Percy'm i jego przyjaciółmi spotkają się po raz pierwszy. Historia skonstruowana jest tak, że nawet bez znajomości „Złodzieja pioruna” czytelnik jest w stanie się odnaleźć, straci jednak dużo informacji o realiach świata, bo Riordan raczej nie wraca do tego, co już zostało powiedziane. „Morze Potworów”, choć na początku nie wciąga tak bardzo, jest całkiem niezłą kontynuacją pierwszego tomu, zawiera też zaskakujące zakończenie i intrygę, która skutecznie zachęca do sięgnięcia po trzecią odsłonę serii: „Klątwa Tytana”, a ta już niedługo pojawi się w księgarniach.