Dzikie Elfy

Dzikie elfy
Autor:
Kier-jo Chorvak

Na pustkowiach prawie każdej prowincji Tamriel pojawiają się Ayleidzi, zwani powszechnie dzikimi elfami, wywodzący się pod względem filozofii, jeśli nie dosłownie, od pierwotnych mieszkańców tych terenów. Podczas gdy trzy elfie rasy - Altmerowie (elfy wysokiego rodu), Bosmerowie (leśne elfy) i Dumerowie (mroczne elfy) - przystosowały się dobrze do nowych kultur Tamriel, Ayleidzi i ich bracia trzymają się z dala od naszej cywilizacji, woląc praktykować dawne obyczaje z dala od oczu świata.

Dzikie elfy używają odmiany języka starocyrodiiliańskiego, stroniąc od języka Tamriel i oddzielając się od centrów cywilizacji na Tamriel nawet bardziej niż najmniej zurbanizowani z ich elfich kuzynów. Z usposobienia są ponurzy i małomówni - chociaż jest tak z punktu widzenia osób postronnych (czyli „Pellani" w ich języku), a w kręgu swych własnych plemion bez wątpienia zachowują się inaczej.

Zaiste, jeden z najwspanialszych mędrców Uniwersytetu Gwilym był cywilizowanym Ayleidą - Tjurhane Fyrre (1E2790-2E227), którego opublikowane prace na temat dzikich elfów wskazują na tętniącą życiem kulturę. Fyrre to jeden z naprawdę niewielu Ayleidów, który swobodnie wypowiadał się na temat swojego ludu i religii i jak sam powiedział: „natura ayleidzkich plemion ma wiele odcieni, ich osobowości różnią się często znacznie od sąsiednich plemion" (Fyrre, T., Natura poezji Ayleidów, s. 8, Wydawnictwo Uniwersytetu Gwilym, 2E12).

Jak każda obca kultura, dzikie elfy są często przedmiotem obaw prostych mieszkańców Tamriel. Ayleidzi nie przestają być jedną z największych zagadek kontynentu Tamriel. Rzadko w ogóle pojawiają się na stronicach kronik historycznych, a jeśli już, to są tylko dziwnym widokiem, który ukazuje się kronikarzowi, po czym znikają w lesie. Gdy od pospolitych legend oddzieli się to, co prawdopodobnie jest fikcją, nie zostaje prawie nic. Dzieje Ayleidów pozostają okryte tajemnicą od czasów przed pierwszą erą i mogą jeszcze pozostać w takim stanie przez wiele tysięcy lat.