Hraun

Rozległe pola pokryte śniegiem, wysokie góry i skąpe lasy Hraunu były niegdyś głównym miejscem spotkań drążycieli podczas drugiej Wielkiej Wojny. Kiedy varlowie zapędzili ich na północ, sami osiedli na tych chłodnych ziemiach, które woleli o wiele bardziej od ciepłych i pełnych ludzi miast na południu. Teraz ziemie te niemal w całości należą do varlów.

 

Axefjord

Axefjord to jedna z dwóch rzek wypływających do Srebrnej Zatoki. Wygląda tak, jakby ktoś zadał zatoce głęboką ranę, dzieląc ją na rzeki. Axefjord ciągnie się aż do szczytów Brattabreck, które przez ponad pół roku skute są lodem.

Bliźniacze rzeki

W pobliżu dachu świata dwie rzeki niemal identycznie wcinają się w ląd, jakby kierowała nimi jakaś niewidzialna dłoń. W historii ludzi i varlów nie ma żadnej wzmianki o tej formacji.

Długa Grań

Góra ciągnie się jeszcze dalej na północ od miejsca, w którym varlowie zbudowali swój fort. Nazwa odnosi się do długości i wysokości grani, po której grasują drążyciele.

Droga Wędrowców

Pod koniec pierwszej Wielkiej Wojny varlowie mieli większe zmartwienia niż tylko ludzie z południa. Ziemie ponad szczytami Brattabreck są pełne wściekłych i walecznych drążycieli. Pierwszy król varlów, Einar, poprowadził całą rasę varlów przez zaśnieżona pola przy Drodze Wędrowców, zabijając drążycieli, aby później zbudować pierwsze królestwo w Einartofcie.

Drżąca Skała

Na północ od Ostrego Rogu z Kipieli wyrastają dwie wielkie góry. Varlowie stacjonujący w Ostrym Rogu często widywali na skałach drążycieli. Na szczęście drążyciele nie umieją pływać, więc nie stwarzają wielkiego zagrożenia.

Einartoft

Siedziba pierwszego króla varlów, Einara, który wykuł swoje królestwo w załomie gór Brattabreck i Łusek Wyrmów. Wydrążona w skale forteca varlów jest symbolem ich największych osiągnięć na północy.

Gelmsfjord

Po drugiej stronie Rozwidlenia znajduje się Gelmsfjord. Znany jest tylko z tego, że z jako jedynym w Srebrnej Zaroce nie wiąże się absurdalna i tragiczna historia dotycząca varlów za czasu rządow króla Skrymira.

Kamienna Wieża

Budowa Kamiennej Wieży była opóźniona przez mroźne powietrze w okolicach Srebrnej Zatoki. Okazała się również niezbyt pożyteczna, ponieważ większość drążycieli, którzy dotarli do Schlidu i Fastisetru, przybyła tu z gór Varlsmarch lub Długiej Grani. Mimo tego Skrymi, król varlów, kazał ją wybudować. Choć jest niższa od pozostałych wież, na jej budowę zużyto dwa razy więcej kamieni.

Karlsfjord

Fiord wchodzący w skład terytorium varlów został nazwany na cześć Karla, jedynego varla, który został zarządcą Strandu. Rządził krótko, ponieważ tytuł powrócił w końcu do ludzi, którzy wybudowali to miasto.

Kromlech Dainna

Ten kamienny krąg pozbawiony płaskorzeźb uznawany jest za ogromna, dawno pogrzebaną koronę bogów. Prawda jest taka, że nikt nie wie, jak się tam znalazł.

Królewski kurhan

Najwięksi wojownicy i królowie varlów pochowani są nie w kamiennych kryptach, ale na polach w pobliżu Grofheimu. Wszyscy przybywający i wyjeżdząjący z miasta mogą ich tam zobaczyć. Pochowanie w królewskim kurhanie jest największym zaszczytem dla varla. Jego kości przemienią się później w kamień w górach Varlsmarch.

Nautmot

Te rozległe pola są domem varlów. Hodują tu oni ogromne zwierzęta zwane wołojakami, cenione za swą siłę. Choć wołojaki hodowane są w wielu miejsach, te z Nautmotu uznaje się za najlepsze i sprzedaje po niezwykle wysokich cenach.

Niebiański Róg

Varlowie wybudowali Niebiański Róg nad Grofheimem, jedną z najcenniejszych wież w walce z drążycielami. Wieża jest furtką pomiędzy cywilizowanymi ziemiami a Stepami Ciszy, dokąd wypędzono drążycieli podczas drugiej Wielkiej Wojny. Po dziś dzień wielu varlów stacjonuje w tej wieży, gotowych odpędzić wszelkich wrogów.

Ostry Róg

Jedna z sześciu wież u podnóży Długiej Grani. Widok z Ostrego Rogu rozciąga się na Zatokę Denglra i Strand. Wieża powstała w czasach, gdy gdy drążyciele wyłonili się z pobliskich głębokich fiordów. Z upływem czasu drążyciele zniknęli z okolic fortu, a sama budowla opustoszała i zamieniła się w ruinę.

Północny Język

Według legendy varlów to w tym miejscu król Skrymir własnoręcznie wyciągnął wieloryba ze Srebrnej Zatoki, zarzucając linę z końca Północnego Języka.

Prawa odnoga

Lewa i prawa odnoga zatoki Denglra to ponoć miejsce, gdzie stał sam bóg Denglr, zanim stworzył miasto handlowe Strand. Niektórzy twierdzą jednak, że był tu podczas wykonywania nieco mniej szlachetnych zajęć na lądzie. Teraz odnogi funkcjonują jako jedne z głównych portów handlowych.

Przełęcz Burra

W Einartofcie okazało się, że pierwszy król varlów nie był w stanie przejść dalej na północ. Drogę odciął mu wielki wąwóz w Łuskach Wyrmów. Zbudował więc ogromny most, którego przejście zajmuje trzy doby. Legenda głosi, że varlowie postawili go wypełniając wąwóz zwłokami drążycieli i pracując na ułożonym z nich stosie.

Rumfjord

Kiedy zwożono materiały budowlane z Fastisetru do Skrymisteadu, varlowie wypili morze rumu. W końcu materiałów i tak nie użytu. "Spływ po Rumfjordzie" to powiedzenie używane w sytuacji, gdy opisuje się daremne przedsięwzięcie, które najlepiej podejmuje się w stanie całkowitego upojenia alkoholem.

Rzeka Fors

W pobliżu wystających skał w przęłęczy Findale niewysokie klify prowadzą wodę z Karlsvatu do doliny w okolicach Nautmotu, tworząc piękne wodospady.

Schlid

Jeden z fortów wybudowanych przez varlów, którzy za wszelką cenę chcieli odpędzić drążycieli. Choć tę rolę wkrótce przejął Kamienny Róg na północy, Schlid przez wiele lat budził grozę w sercach drążycieli.

Srebrna Zatoka

Długa, pełna ryb zatoka czekająca na śmiałków, którzy odważą się w niej łowić. Przez większość roku jej powierzchnię pokrywa cienka warstwa lodu, która sprawia, że w świetle słonecznym zatoka zdaje się zrobiona ze srebra. Nigdy nie wiadomo, czy lód utrzyma ciężar człowieka, czy też zniszczy langskip.

Szczyty Brattabreck

Kiedy pierwsi varlowie podążali na północ w poszukiwaniu nowych ziem, sądzili że wzniesienia Brattabreck stanowiły kraniec świata. Szczyty tych gór często znikają w gęstych chmurach. W przeciwieństwie do innych pasm górskich nigdy nie udało się znaleźć przez nie przejścia. Było tak, dopóki król varlów Einar nie zlecił budowy przełęczy Burra - mostu, którego przejście zajmuje trzy dni.

Varlsmarch

Wielu wieży, że każdy zasłużony varl pochowany w królewskim kurhanie staje się częścią gór zwanych Varlsmarchem. Rozmiar każdego szczytu zależy od sławy pochowanego w nim varla.

Vedrfell

Huragany wiejące od zatoki i od strony górskich szczytów pozostawiają Vedrfell w złym stanie. Mimo kiepskiej pogody z jakiegoś powodu ludzie ze Strandu osiedlają się na tych terenach.

Widelec

Kiedy varlowie budowali Skrymirstead i łowili w Srebrnej Zatoce, wywiązała się rywalizacja o to, kto złowi więcej ryb. Większość zna legendę o Skrymirze stojącym na Północnym Języku i wyciągającym z wodu wieloryba, ale niewielu pamięta varla łapiącego wieloryba, gdy stał na Widelcu.

Wisielec

Po obu stronach tej osobliwej góry znajdują się naturalne przełęcze. Pojedynczy, pokryty śniegiem szczyt zdaje się samotnie wisieć w powietrzu.

Zatoka Denglra

Wysoko nad Strandem stoi menhir Denglra, boga szczęścia. Ludzie wierzą, że obserwuje on zatokę i płynące po niej langskipy wypełnione srebrem i futrem.