Setterlund

Z Setterlundem wiązano duże nadzieje. Nazywane jest "nowym królestwem ludzi i varlów" i przyjmuje wszystkich, którzy pragną wejść w posiadanie skrawka ziemi. Całe klany i rodziny przeniosły się tam ze swoimi karawanami i sztandarami. Jakiś czas później jezioro Nordfelling zniknęło, drzewa ugieły się pod naciskiem silnych, mroźnych wiatrów, a uprawy przestały rosnąć.

 

Bitra

Miasto początkowo nazywało się "Brota", co znaczy "dzielić". Nazwa Bitra pojawiła się podczas sporu o wybór wodza Skogru, w którym mieszkańcy Bitry brali udział. Legenda głosi, że założyciele tego miasta nie zyskali tylu zwolenników, na ilu liczyli, i nie otrzymali prawa do głosu. Aby wyrazić swe niezadowolenie, nazwali miasto Bitra.

Blotsbalkr

Throst, czwarty król varlów, wybudował Blotsbalkr na swoją nową siedzibę, nie zważając na protesty klanów z Grofheimu. Niedługo później zginął, a po jego tajemniczej śmierci, która rodziła wiele pytań, pozostały kamienne fortece pełne strapionych varlów. Przetrwali tylko ci najsilniejsi.

Frostvellr

Frostvellr, leżący niegdyś nad brzegiem rozległego jeziora, po zniszczeniach dokonanych przez mieszkańców Nordfelling zmienił się w ruinę szarganą przez mroźne wiatry. Mieszkańców tego miasta na pewno nie można nazwać gościnnymi.

Głowa Kruka

Dopiero po dokładnym zbadaniu regionu ktoś zauważył, że teren ma kształt głowy kruka. Po stwierdzeniu tego faktu nikt nie odważył się postawić tam nogi, ponieważ nawet po obaleniu teorii o powiązaniu kruków ze śmierciu strach wciąż gościł w sercach miejscowych.

Góry Nordspit

Góry Nordspit, leżące z dala od innych łańcuchów górskich rozsianych po kontynencie, są żartobliwie nazywane wytworem boga Bjorulfa, który stworzył je, plując na ziemię. Panują tam idealne warunki pogodowe dla rozkwitu lasów, chroniące je przed mroźnym wiatrem wiejącym do morza Vetur.

Grenilund

Pośród sosen rosnących na północnym krańcu Mrocznej Puszczy leży mała wioska myśliwych i drwali, którzy nie lubią obcych i sami zdobywają pożywienie, drewno oraz wodę.

Haukstorp

Nad leżącym na wysokim wzgórzu Haukstorpem krążą sokoły. Ze szczytów sosen, na których siadają, mogą obserwować całą dolinę, aż do Boersgardu. Miasto nigdy nie miało zbyt wielu mieszkańców, ale stopniowo się rozrasta od czasów, gdy przyczyniło się do budowy Wysokiej Przełęczy.

Hjardarhagi

Leżące w przełęczy Findale Hjardarhagi od wielu lat toczy walkę z Halsarem o to, któremu z miasteczek uda się sprzedać najwięcej zbiorów pobliskim miastom. Handlarze z Halsaru często podróżują do Strandu, a Hjardarhagi walczy o kupców z Boersgardu.

Letnia Ścieżka

Letnia Ścieżka biegnąca z Wyrmtoe do Sigrholmu nie istniała, dopóki królowie varlów i ludzi nie zgodzili się na stworzenie przejścia dla podróżników, dzięki któremu przedostawali się przez Einartoft bez okrążania Frostvellru. Geneza nazwy jest taka, że zimą rzadko pogoda jest na tyle ładna, by można było bezpiecznie przejść obok Starca.

Łuski Wyrmów

Najdłuższy łańcuch górski, wyglądem przypominający kręgosłup niewiarygodnie wielkiego wyrma, a każdy z jego licznych szczytów jest jedną z wielu łusek. To porównanie pojawiło się dopiero, gdy nakreślono pierwsze mapy. Wcześniej zwano go Odległym Pasmem.

Mroczna Puszcza

W Mrocznej Puszczy, największym lesie znanym ludziom i varlom, gdzieniegdzie można znaleźć idealnie równe rzędy drzew, nietypowe dla tego miejsca. Wyglądają tak, jakby ktoś je tam zasadził specjalnie. Wielu jest zdanie, że zrobiła to sama Stwórczyni i że wokół nich wyrosły pozostałe. Jednak Mroczna Puszcza to niebezpieczne miejsce, które rzadko przywodzi na myśl postać Stwórczyni.

Pustkowie Nordfelling

Nordfelling nie zawsze było pustkowiem. Kiedyś jezioro rozciągało się na setki kilometrów. Potem ziemia pod nim pękła i z czasem woda zniknęła, pozostawiając po sobie zamarzniętą pustynię. To na niej badacze znaleźli pozostałości menhiru Radormyra... i zastanawiali się, jak się tam znalazły.

Puszcza Lunadim

Niewielka kępa drzew otoczona innymi, podobnymi do niej drzewami. Podróżujący często jednak omijają ten lasek ze względu na jego niezwykle mroczny charakter. Łowcy i leśnicy wychodzący z lasu często zarzekają się, że pośród drzew widać jedynie noc.

Rike

Rike nie wyróżniało się niczym szczególnym, ale to jedno z niewielu miast, które zostało całkowicie opuszczone. Pozostały tam tylko niezamieszkałe domy i jałowe ziemie. W rezultacie droga z Haukstorpu do Skogru jest porośnięta trawą i bardzo rzadko używana.

Rotfjord

W Rotfjordzie, łączącym się ze Wschodnim Odmętem, widać jak czysta woda spienia się i zmienia w ciemna i błotnistą. W takim stanie płynie aż do ujścia w pobliżu gór Nordspit.

Rzeka Wschodnia

Ten wąski i płytki strumień właściwie nie zasługuje na miano rzeki, ale jest głównym źródłem wody dla Grenilundu i Haukstorpu. Oba miasta uzgodniły ograniczenia w jej poborze, jednak często naruszają postanowienia tej umowy.

Sigrholm

Miasto wybudowane na kawałku lądu pośrodku jeziora. Gdy zaczęło się rozrastać, stało się za duże na małą wysepkę, a prawo własności do niego było przekazywane z pokolenia na pokolenie. Kryształowo czysta woda w jeziorze i przepiękna okolica sprawiają, że każdy chce się tam osiedlić. Mieszkańcy musieli wybudować mur, aby opędzić się od zazdrosnych sąsiadów.

Skogr

Uprawiane przez potomków Stena ziemie nie przynosiły plonów, a w zamarźniętych wodach jeziora Baa nie pływały ryby. Mimo to udało im się przeżyć dzięki zwierzętom upolowanym w lesie. Postawili tam pomnik Hridvaldyra, patrona myśliwych.

Starzec

Samotny górski szczyt znajdujący się w sporej odległości od Łusek Wyrmów, przez cały rok pokryty śniegiem. Wyglądem przypomina starszego strażnika obserwującego granicę Setterlundu i Stromlundu.

Szary Róg

Choć drążyciele rzadko pojawiają się tak daleko na wschodzie, Szary Róg pełni ważną rolę ze względu na nisko wiszące mgły, często spotykane w tym regionie. Na południe od wieży znajduje się forteca Blotsbalkr zamieszkała przez varlów gorowych zareagować, gdy ktoś na wieży zauważy czarne postaci wrogów wyłaniające się z mgły.

Wędrówka Stena

Pewien mężczyzna imieniem Sten nie chciał zatrzymywać się w Stromlundzie, gdy wzdłuż nowego wybrzeża poszukiwał ziemi tak bogatej jak Arberrang. Zamiast tego znalazł torfowisko. Poszedł w górę wybrzeża, do miejsca, gdzie lód pokrywał drzewa. "Zaszedłem wystarczająco daleko", powiedział Sten i zatrzymał się w Skogrze.

Włócznia

Wąska iglica lodowej skały wyrastająca z wybrzeża morza Vetur. Nienaturalny kształt włóczni wskazuje na to, że jakiś fragment formacji odłamał się i zatonął w morzu.

Wrzeciono Skelmotskrolr

Osobliwy fragment lądu, który zdaje się wskazywać na to, że kiedyś znajdowała się tu rozległa ziemia. Badacze mawiają, że duchy morza wciąż zamieszkują pobliskie wody i ukrywają swoje ziemie, tworząc iluzję morza, którego nie da się przepłynąć.

Wyrmtoe

U podnóży Łusek Wyrmów, w cieniu wysokich sosen, varlowie zbudowali niewielkie miasteczko z widokiem na pustkowie Nordfelling. Niewielu tu przyjeżdża, chyba że pragną żyć w odosobnieniu.

Wysoka Przełęcz

Kiedy podróżujący odkryli, że Letnia Ścieżka zimą będzie całkowicie zasypany śniegiem, podjęto decyzję o budowie nowej drogi. Droga ta biegnie wokół Haukstorpu, co przynosi miastu duże wpływy.

Zgrzyt, Gryz i Chrup

Trzy strome szczyty w pobliżu Szarego Rogu sięgają tak wysoko, że w mgliste dni nad chmurami widać jedynie iglice. Przypominają wtedy trzy kły wyłaniające się z ziemi.