Thor. Saga Asgard

Jeśli miał wcześniej jakieś imię, dziś go nie pamiętał.

Jeśli miał rodziców, nie potrafił ich sobie przypomnieć.

Jeśli się kiedyś narodził, nie miał pojęcia, kiedy to było.

Człowiek bez imienia. Człowiek z młotem w dłoni. Wataha krwiożerczych wilków pośród zamieci. Piorun, od którego pęka nieboskłon, i grzmot burzy w oddali.

Kim jest ten mężczyzna? Czy jest naprawdę, jak wielu wierzy, Thorem, bogiem piorunów i burzy? I czy przybył, by uratować świat, czy raczej? by go zniszczyć?

Pośród szalejącej burzy, budzi się otoczony przez watahę wilków. Pierwszego zdołałby pokonać, lecz jest ich zbyt wiele. Naraz pojawia się potężny biały basior i ratuje mu życie. Wie, że wilk ma na imię Fenrir. Własnego nie potrafi sobie przypomnieć.
Tajemniczy nieznajomy trafia na ślady pożogi i śmierci. Nienawistni wojownicy w złotych maskach napadli na podróżującą wozem rodzinę. Przeżyła tylko matka z dwójką dzieci. W nieznajomym rozpoznają boga piorunów i burz, Thora.

Droga prowadzi ich do ukrytej pośród gór doliny, legendarnego Midgard. To miejsce, gdzie schronienie i pokój znajdują uciekinierzy z zewnętrznego, rozdartego wojną świata. Lecz dziś i Midgard jest zagrożony. Wojownicy boga światła szukają drogi do doliny. I nazywają Thora swoim bratem.

We śnie Thor przypomina sobie coraz więcej z wcześniejszego życia. Czy jest banitą z krainy bogów? Czy może został wysłany, by odnalazł drogę do ostatniego miejsca, gdzie ludzie znajdują schronienie... by je odnalazł i zdradził?