Więzy krwi

"Więzy krwi" to na pierwszy rzut oka zwykły tom opowiadań, ale niech nie zwiodą was pozory.
W tych tekstach nic nie jest zwyczajne.
Księżyc świeci w podwójnej pełni i zwiastuje podwójne kłopoty, a sytuację pogarsza pan życia i śmierci, Ojciec Traw. Nawet lustro nie jest zwykłym szkłem. Kiedy się dobrze przyjrzeć po drugiej stronie panuje Lud Luster, prowadzone są mroczne interesy, a w powietrzu unosi się woń krwi i zemsty. Lepiej nie wpatrywać się zbyt intensywnie w swoje odbicie, bo można zobaczyć...
Kossakowska potrafi opowiadać i robi to z wdziękiem. Nieważne czy jest to historia widma grasującego w dżungli, czy opowieść o rzeźbiarzu monstrów.

"Więzy krwi" to proza przewrotna i nostalgiczna. Ponura, ale też inspirująca. Można ją czytać wielokrotnie, a za każdym razem opada zasłona, za którą kryły się nowe zaskakujące treści.