Kiedy przychodzi zbyt wcześnie, przynosi cierpienie. Co jednak, jeśli nadejdzie za późno?
Opowieść o śmierci zawsze jest historią o samotności.
Teresę Szulc opuścili wszyscy. Podobnie jak jej miasto i wszystkie miejscowości w okolicy. Czy jednak naprawdę jest sama? Co można uczynić, kiedy zostało się ostatnim człowiekiem – w S., w Polsce, na Ziemi? Pozostaje walka o przetrwanie.
Powieść Pawła Palińskiego lokuje się na przecięciu kulturowych i popkulturowych dróg. Realizm McCarthy’ego spotyka się tu z oryginalnością narracyjną World War Z, chłodna bezwzględność Sartre’a z emocjonalnym okrucieństwem Kirkmana i jego Żywych trupów, a estetyka Romero z filozofią Derridy. Żyjemy w epoce końca czasów – nawet jeśli ten koniec jest jednocześnie początkiem nieznanego.
Dzisiaj swoją premierę ma nowa książka Pawła Palińskiego pt. Polaroidy z zagłady. Najnowsze dzieło pisarza przenosi nas w post-apokaliptyczne klimaty, o czym można przekonać się z lektury fragmentu, który udostępniło wydawnictwo Powergraph.
Nie da się ukryć, że moda na powieści osadzone w realiach postapokaliptycznych coraz bardziej przybiera na sile. Ulegli jej już między innymi Michał Gołkowski, Bartek Biedrzycki czy Paweł Majka. Niedawno do tego grona dołączył również znany z 4 Pór Mroku Paweł Paliński.
Akcja Polaroidów z zagłady toczy się w niewielkim miasteczku o wdzięcznej nazwie S.. Położona gdzieś w województwie podkarpackim miejscowość padła ofiarą bliżej niezidentyfikowanej katastrofy, w wyniku której jego populacja niemal całkowicie wyginęła bądź zamieniła się w pogrążonych w lunatycznym transie Biernych.
