Zemsta Manitou

Manitou powraca...

"Obudził się w środku nocy, pewien, że ktoś jest w pokoju. Zamarł. Nie śmiał nawet odetchnąć. Wydawało mu się, że słyszy czyjś oddech - ciche, stłumione westchnienia świadczące o smutku czy bólu.

Ktoś tu był...

Spojrzał na szafę. Słoje orzechowego drzewa na drzwiach szafy zawsze go niepokoiły. Teraz budziły lęk. Miał wrażenie, że ktoś tam jest pod powierzchnią drewna. Najwyraźniej dostrzegł szarą twarz widoczną jako słaba poświata w politurze. To ten ktoś go wołał i rozpaczliwie próbował mu coś przekazać. Ktoś uwięziony i straszny.

Słyszał jego głos jakby zza szyby:

- Allen... Allen... na miłość boską. Allen... Pomóż mi...

Przez jedną chwilę poczuł lodowaty strach..."