Kolor magii - Terry Pratchett - Recenzja

Często mówi się, że pewne produkty popkultury są kultowe. Filmy, komiksy, muzyka; to płaszczyzny do których najczęściej odnosi się to stwierdzenie. A czy istnieją również tego typu książki? Szczególnie te z gatunku fantastyki? Bez wątpienia, tak! Do autorów piszących takie pozycje należy Terry Pratchett, twórca Świata Dysku. Cała seria jest starsza niż wielu jej czytelników – pierwsza jej cześć została wydana w 1983 roku. Do dziś Anglik napisał 40 tomów, tworząc jedno z najciekawszych uniwersów fantastycznych, mające fanów w każdym zakątku naszego globu. A wszystko zaczęło się od powieści „Kolor Magii”, będącej zalążkiem Świata Dysku.

Głównymi bohaterami powieści są: mag Rincewind, naiwny turysta Dwukwiat i... Bagaż. Na tle ich niesamowitych przygód poznajemy mechanikę rządzącą Światem Dysku. Pomimo niewielkiej objętości książki, dzieje się bardzo wiele. Jest to wynik skondensowania opisów i absolutnie nieprzewidywalnej fabuły. Razem z trójką "przymusowych" kompanów przemierzamy ulice największego miasta uniwersum, czyli Ankh-Morpork, oraz zwiedzamy kilka innych ciekawych lokacji. Odkrywamy również zasady jakie rządzą magią, a są one bardzo niekonwencjonalne.

Cały Świat Dysku to satyra otaczającej nas rzeczywistości. Każdy tom wyśmiewa inne zagadnienia, ukazując nasz świat w baaaardzo krzywym zwierciadle. „Kolor Magii” to pastisz fantasy, gier RPG i twórczości H.P. Lovecrafta. Ponadto Anglik jawnie drwi z herosów, sztucznego pompatyzmu, a przede wszystkim z naszych, ludzkich przywar. Autor bez pardonu szydzi z ludzkiej naiwności, próżności, chęci zdobycia władzy oraz głupoty. Dodatkowo w sposób bardzo udany parodiuje fantasy, szczególnie podgatunki: heroic, high oraz urban. Występujący w powieści herosi to karykatury bohaterów fantasy, świat przedstawiony to parodia takich uniwersów jak Ziemiomorze, a podwójne miasto Ankh-Morpork, to nawiązanie między innymi to Arkham, miasta pojawiającego się w prozie Samotnika z Providence. Oprócz tego pojawi się wiele „klasycznych” stworzeń świata fantastycznego, które będą mocno „zniekształcone”. Bohaterowie to w dużej mierze okrutni nieudacznicy, którzy potykają się o własne nogi. Nawet największy ponurak wielokrotnie będzie zrywał boki czytając o przygodach trójki kompanów. Humor jaki reprezentuje Pratchett, to mieszanka absurdu oraz hiperboli. Nie chcę zbytnio zdradzać szczegółów książki i zepsuć wam zabawy, ale góra, która jest u podstawy węższa niż u wierzchołka, może zdarzyć się tylko u Pratchetta! Mówiąc całkiem szczerze, dawno nie czytałem tak inteligentnie napisanej książki.

Fenomen książek Pratchetta można porównać tylko do grupy Monty'ego Pythona. Miejscami bardzo podobny humor, zewsząd bijący absurd oraz nieprawdopodobny świat przedstawiony to trzy wspólne cechy twórczości wymienionych wcześniej Brytyjczyków. Po przeczytaniu tej książki fani kultowego serialu "Latający cyrk Monty Pythona" na pewno nie będą zawiedzeni.

Stylistycznie i językowo jest dobrze. Autor barwnym słownictwem opisuje Świat Dysku, wplatając co i rusz różne neologizmy oraz nietypowe nazwy własne. W tym miejscu wypada pochwalić karkołomną pracę Piotra W. Cholewy, tłumacza „Koloru Magii”. Sprostał on trudnemu wyzwaniu przełożenia skomplikowanych wyrazów wymyślonych przez Pratchetta na nasz język, nie tracąc nic a nic z klimatu i humoru powieści. Naprawdę należą mu się za wielkie brawa!

„Kolor Magii” to powieść obowiązkowa dla każdego fana fantastyki. Nie tylko ze względu na swój wiek, ale przede wszystkim dlatego, że wniosła całkiem nową jakość do tego gatunku literatury. Choć licząca zaledwie 200 stron pozycja zapewni rozrywkę na jeden wieczór, to wspomnienia o niej pozostaną zdecydowanie dłużej. Bezpośrednią kontynuacją tej książki jest „Blask fantastyczny”, czyli następna część przygód maga, turysty i Bagażu.
Błyskotliwych książek nigdy nie za wiele, więc z całego serca polecam wam „Kolor Magii” autorstwa Terry'ego Pratchetta. Mam również nadzieję, że będzie to dla was zaczątek poznawania obszernego Świata Dysku. Naprawdę warto!