VIII - Cień nocy

Noc była idealna. Wąski półksiężyc przed chwilą zniknął za warstwą chmur przyniesionych z morskim wiatrem. Nawet najbielsze i najbardziej lśniące w świetle słonecznym ściany domów były teraz ciemne. Nocny strażnik właśnie odszedł i minie trochę czasu, nim zacznie kolejny obchód.
Z kąta leżącego w mroku nocy oderwał się cień. Bezszelestnie przemknął wzdłuż domu i skręcił w alejkę. Czerwony punkt ujawnił się przy ostatnim zaciągnięciu się fajką, a potem podejrzana postać wspięła na dach i zniknęła w najbliższym oknie sąsiedniego domu.

Równomierny oddech świadczył o tym, że nie musiał obawiać się obecności mieszkańców. Skrzynia z dobytkiem stała w nogach łóżka. Ludzie byli tacy przewidywalni... byłoby to jeszcze bardziej oczywiste, gdyby kombinacja zapadek, o której dowiedział się od swojego informatora, była właściwa. Wytrych cicho trzasnął w zamku, pokrywa ze zgrzytem odskoczyła.
Równy odgłos oddechów zanikł. Złodziej znieruchomiał. „Niech to szlag!” pomyślał, wstrzymując własny oddech.
Jednak głośne chrapnięcie sprawiło, że napięcie opadło. Powoli i ostrożnie opróżnił skrzynię w poszukiwaniu starego, wartościowego amuletu, którego oczekiwał jego klient.