Sukkub - Edward Lee - Recenzja

Literatura grozy zwyczajowo odsądzana jest od czci i wiary i spychana przez to na margines kultury. Fanów horroru nierzadko określa się mianem psychopatów, którym obce są empatia i wrażliwość. Ze względu na swą kontrowersyjną naturę, gatunek ten nie raz został już obarczony odpowiedzialnością za rozmaite akty okrucieństwa i przemocy. Mało kogo, poza fanami, interesuje zróżnicowanie horroru – wszak groza ma przecież niejeden odcień. Do najmroczniejszych i najbardziej krwawych zakątków gatunku zapuszczają się tylko nieliczni. Jednym z nich jest amerykański autor Edward Lee, od lat znany i popularny na zachodzie, w Polsce wschodząca gwiazda ekstremalnego horroru. Dzięki wydawnictwu Replika do rąk polskich „psychopatów” trafiła niedawno jego powieść pt. Sukkub.

Główną bohaterką powieści jest prawniczka Ann, kobieta sukcesu w średnim wieku. Od pewnego czasu dręczy ją powtarzający się sen o wybitnie seksualnym podłożu. Do tego Ann odbiera niepokojące telefony od tajemniczego nieznajomego i staje wobec konieczności odwiedzenia domu rodzinnego, który swego czasu z ulgą opuściła. Powrót do Lockwood, miejsca urodzenia Ann, rzuci nieco światła na senne wizje orgii niepokojące kobietę nocami. Jednak w obliczu takiego światła lepiej pozostać ślepym... 

Sukkuby tradycyjnie definiowane są jako demony, które przybierają postać ponętnych kobiet, by dręczyć mężczyzn w snach i, w konsekwencji, wyssać z nich życie, jeśli nie duszę. Wizerunek tych niebezpiecznie kuszących istot oraz ich królowej, mitycznej Lilith, zajmuje istotne miejsce w kulturze popularnej, zwłaszcza w sferze grozy czy muzyki metalowej, wciąż na nowo rozpalając głównie męską wyobraźnię. Typowe przedstawienie sukkuba to młoda, rogata kobieta o błoniastych skrzydłach i zgrabnym ciele, zwykle zachęcająco upozowana – można rzec żeński odpowiednik kochanka-wampira z książek dla nastolatek. Tymczasem powieść Edwarda Lee nie pozostawia wątpliwości co do natury sukkubów. To nie maskotki czy przytulanki w niegrzecznych kostiumach, lecz okrutne stworzenia, które nienawidzą mężczyzn. Tych ostatnich podporządkowują sobie poprzez seks, nie jest im obce także uwodzenie kobiet, bo i to bywa sukkubom przydatne. A to, co seksualnie wyeksploatowane, można jeszcze zjeść...

Powieść Edwarda Lee to prawdziwy spektakl bezkompromisowego horroru, na który składają się zawiesista atmosfera grozy i, przede wszystkim, obrazy wyuzdanego seksu i przemocy, między którymi granica jest tak cienka, że niemal niedostrzegalna. Stosunek seksualny służy tu nie tylko osiągnięciu rozkoszy, ale staje się głównie narzędziem upokorzenia i środkiem sprawowania władzy, a krew i sperma leją się równo obfitym strumieniem. Panowie mogą poczuć się niepewnie, widząc Sukkuba w rękach swych partnerek. To powieść, w której mężczyźni są tylko pionkami, jakie łatwo można nagiąć do swej woli, złamać, kontrolować, upokarzać i karać na wiele wymyślnych, okrutnych sposobów. Pierwotna siła seksualności jest przede wszystkim domeną kobiet.

Autor epatuje makabrą bez owijania w bawełnę, momentami groteskowo przerysowaną, a drobiazgowe i naturalistyczne opisy perwersji mogą doprowadzić do torsji nawet nieszczególnie wrażliwych czytelników. Poza ekstremalną dawką grozy Sukkub ma do zaoferowania jeszcze interesującą, choć nieskomplikowaną i dość typową, fabułę o zaskakującym zakończeniu. Lee stworzył galerię zindywidualizowanych postaci, z których na uwagę zasługują zwłaszcza uciekinierzy ze szpitala psychiatrycznego Duke i Eric oraz matka Ann, pociągająca za wszystkie sznurki w Lockwood wifmunuc. Pod względem treści Sukkub to uboższa duchowa bliźniaczka innej powieści tego autora, Flesh Gothic, która być może ukaże się w wersji polskiej pewnego pięknego dnia, bo Edward Lee z pewnością zdobędzie rzeszę zwolenników wśród fanów horrorów w naszym kraju. Nieczęsto mamy bowiem do czynienia z taką perłą grozy, by okładkowe slogany typu „czytaj, jeśli się odważysz” nie były jedynie marketingowym pustosłowiem.