Kroganie: biologia

Kroganie ewoluowali w zabójczych warunkach. Przez miliony lat musieli stawiać czoło większym drapieżcom, śmiercionośnym chorobom oraz ubóstwu surowców na swojej rodzinnej planecie, Tuchance, i z czasem stali się mistrzami przetrwania. Najlepszym przykładem na to, jak zabójczą planetą jest Tuchanka, są oczy krogan. Choć według wszelkich standardów należy ich zaliczyć do drapieżców, mają szeroko osadzone oczy, typowe raczej dla zwierzyny łownej, takiej jak ziemskie bydło i jelenie. Pole widzenia krogan wynosi 240 stopni, co oznacza, że łatwiej im zauważyć skradającego się przeciwnika niż potencjalną ofiarę.

Fizycznie kroganie są niemal niezniszczalni dzięki twardej skórze, odpornej na wszelką broń białą poza ostrzem molekularnym. Kiedy czują ból, nie wpływa to na ich zdolność koncentracji. Mają po kilka egzemplarzy każdego ważnego organu, i często są w stanie przeżyć utratę jednego lub dwóch z nich. Zamiast systemu nerwowego posiadają drugi system krążenia, zdolny do przewodzenia prądu. Kroganina nie da się sparaliżować – nawet jeśli utracą część płynu, ich ciało zastępuje go nowym.

Garb na plecach służy jako magazyn wody i tłuszczów, które pomagają im przetrwać czasy głodu. Duży garb to powód do dumy - dobrze odżywiony kroganin zapewne musi być skutecznym łowcą.

Najbardziej znanymi osobliwościami biologicznymi krogan są ich niezwykła płodność i szybkie dojrzewanie. Kiedy kroganie zdołali wreszcie wyrwać się z niegościnnej Tuchanki, ich populacja zaczęła rosnąć w zastraszającym tempie. Tylko dzięki genofagium nie przewyższyli liczebnością wszystkich ras Rady razem wziętych. Obecnie nieliczne samice, które są w stanie wydawać potomstwo na świat, są traktowane jako zasoby strategiczne; wodzowie płacą nimi w negocjacjach dyplomatycznych lub (znacznie częściej) toczą o nie wojny.