Napęd nadświetlny

Napędy prędkości nadświetlnej używają rdzenia z pierwiastka zero, który redukuje masę statku i pozwala na osiągnięcie większego przyspieszenia. Powoduje to zwiększenie prędkości światła w polu efektu masy, co pozwala na podróżowanie z ogromną prędkością przy nieistotnych efektach relatywistycznego rozciągnięcia czasu. Oprócz napędów nadświetlnych, statki kosmiczne wciąż potrzebują tradycyjnych silników odrzutowych (rakiety chemiczne, komercyjne silniki fuzyjne, oszczędne silniki jonowe, wojskowe napędy antyprotonowe). Gdyby statek miał tylko rdzeń, nie posiadałby siły napędowej. Ilość piezo i mocy potrzebnej napędowi wzrasta wykładniczo w stosunku do przenoszonej masy i stopnia, w jakim jest ona redukowana. Przenoszenie bardzo dużych statków albo bardzo wysokie prędkości natrafiają na zaporowe koszty. Jeśli pole przestanie działać w czasie gdy statek porusza się z prędkością nadświetlną, efekty będą katastrofalne. Statek błyskawicznie spowalnia do prędkości podświetlnej, a ogromne nadwyżki energii zamieniają się w zabójcze promieniowanie Czerenkowa.