Komunikacja: metodologia

Wraz ze wzrostem liczby ludności galaktyki i zasiedlaniem nowych planet, coraz większym problemem staje się zapewnienie dostępu użytkownikom domowym i położonym na pograniczach osadom ze słabo rozwiniętą infrastrukturą komunikacyjną. By złagodzić braki przepustowości, udostępniono złożony system składów danych i wyszukiwarek opartych na wirtualnej inteligencji.

Gdy użytkownik wysyła zapytanie, jest ono kierowane najpierw do składu danych jego kolonii lub układu gwiezdnego. W składzie danych wirtualna inteligencja wyszukiwarki użytkownika przegląda ogromne ilości lokalnie składowanych danych, by znaleźć poszukiwany materiał. Jeśli informacja nie jest dostępna lokalnie, zapytanie jest przesyłane do sąsiednich układów, a następnie coraz dalej w sieć. WI wyszukiwarek w tych układach powtarzają wyszukiwanie. Jeśli poszukiwana informacja zostanie znaleziona, jest ona kompresowana w 'wiązkę' i oczekuje w kolejce na przesłanie do układu źródłowego. Wiązka otrzymuje priorytet oparty na liczbie zapytań o tę informację; im więcej zapytań, tym wyższy priorytet.

Po przyłączeniu do sieci nowego układu słonecznego instaluje się lokalnie wybór najpopularniejszych danych. Chociaż nośniki są tanie, pojemność potrzebna do przechowania wszystkich danych produkowanych codziennie przez biliony osób na setkach planet jest niebagatelna. Nie opłaca się trzymać 'na wszelki wypadek' lokalnych kopii wszystkich danych dostępnych na każdy mało znany temat.

Z biegiem czasu starsze i mniej popularne dane trafiają do kolonii w wyniku wysyłanych zapytań i są umieszczane w lokalnym archiwum. Wraz z powiększaniem się archiwów rośnie szansa, że zapytanie o mało popularny temat przyniesie natychmiastowe wyniki.