Traktat o miastach Ayleidów

Traktat o miastach Ayleidów:
Varsa Baalim i Nefarivigum
Próba Dagona

Rozdział dziesiąty

Nie będę pierwszym uczonym, który zwróci uwagę na mieszaninę dobrych chęci i arogancji ze strony Ayleidów jako źródła wielu katastrof dla dawnych kontynentalnych elfów.

Nefarivigum, plugawą konstrukcję Mehrunesa Dagona, wzniesiono po to, aby czekała na pielgrzyma, który się do niej zbliży i dowiedzie swej wartości w nieznanej próbie. Podobno ów pielgrzym będzie nagrodzony błogosławieństwem Brzytwy Mehrunesa, złego ostrza, przez które sam Dagon może posiąść dusze tych, których ono dosięgnie.

Dobre chęci skłoniły lud Ayleidów do odszukania Nefarivigum. W swej arogancji uznali się za zdolnych do powstrzymania każdego, kto będzie szukał Brzytwy. Tak w szczytowym okresie rządów Ayleidów powstało Varsa Baalim, wielkie okrągłe miasto-labirynt.

Pielgrzymi nieustannie przybywali do Varsa Baalim i przez lata elfy powstrzymały wielu, aż zdarzyło się, że wampir zakradł się niezauważony do miasta. Merowie zostali dotknięci plugawą chorobą, pogrążali miasto w narastającym szaleństwie i zniszczeniu. Wkrótce zaczęło się wydawać, że nie zostało już nic, co mogłoby zapobiec odzyskaniu Brzytwy.

I wtedy, nagle, Varsa Baalim zniknęło. Relacje historyczne nie są jednoznaczne: może stało się tak dzięki jakiemuś ostatniemu zabezpieczeniu, katastrofie naturalnej czy przez interwencję samych Bóstw. Jakkolwiek by nie było, historia zgadza się co do rezultatu: góry Wschodniego Niben pochłonęły Varsa Baalim, a razem z nim Nefarivigum, i tam pozostaje ukryte od początku pierwszej ery.

Jeśli opowieść ta jest prawdziwa, to gdzieś we wschodnich krańcach Doliny Niben, gdzie od lat nie rzadko sięgają rządy człowieka, Nefarivigum wciąż czeka w mieście nieumarłych wynaturzeń, pogrzebanym w zimnych wnętrznościach góry.