Smoki

O smokach. Smoczęta

Nowo wyklute smoki mają wielkość jelenia i zwykle są wściekle głodne. Przez jakiś czas mieszkają w legowisku matki, by później wyruszyć na swoje. Te smukłe, bezskrzydłe stworzenia przychodzą na świat w wielkiej liczbie, gdyż niewiele z nich dożywa dorosłości.

Smocze jaszczury
Samce smoków nigdy nie rozwijają się, zmieniając w skrzydlate potwory znane z legend i mitów. Na ich przednich kończynach pojawiają się co najwyżej szczątkowe ostrogi, a między nimi cienka błona.

Po osiągnięciu dorosłości samce natychmiast zaczynają szukać legowiska dorosłej smoczycy. Gdy je znajdą, osiadają tam i spędzają resztę życia polując dla smoczycy i ochraniając jej młode. Zaciekle bronią jej gniazda i wielu niedoszłych łowców smoków straciło życie przez ich ognisty oddech i potężne ciosy ogonów.

Smoczyce

Samice smoków dojrzewają o wiele dłużej niż samce. One również przechodzą przed osiągnięciem dojrzałości swego rodzaju metamorfozę. Podczas gdy samce tracą w tym okresie swe chwytne łapy, smoczycom wyrasta trzecia para kończyn, które z czasem przekształcają się w skrzydła.

Młode smoczyce pokonują ogromne odległości w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca na gniazdo. Z racji wędrownego trybu życia, to właśnie one są najczęściej widywane przez ludzi.

Wielki Smok

W pełni dojrzała smoczyca staje się "wielkim smokiem": potworem z legend, najrzadszym ze smoczego gatunku. Takie smoki drążą dla siebie ogromne legowiska, gdyż potrzebują przestrzeni dla całego haremu samców, jak również jaj i młodych.

Wielkie smoki stanowią bardzo rzadki widok. Większość czasu zajmuje im sen i gody, a żywią się tym, co przyniosą samce. Lecz raz na około sto lat wielki smok przygotowując się do wylęgu wylatuje z legowiska. W ciągu kilku tygodni przemierza ogromne obszary, zjadając setki zwierząt (przede wszystkim bydła) i pozostawiając za sobą tylko dymiące zgliszcza. Następnie powraca do leża, by złożyć jaja i nie pokazuje się na zewnątrz przez kolejne stulecie.