Syrena

Jeśli usłyszysz na morzu piękny kobiecy śpiew – natychmiast robisz zwrot. Rozumiesz? Choćbyś miał prosto w burzę płynąć.
– Arike z Hindarsfjall, rada udzielona synowi przed pierwszą wyprawą

Syreny i echidny, niczym wprawni myśliwi, wabią swe ofiary, przybierając kształt pięknej niewiasty o pokrytym srebrzystą łuską ogonie. Kiedy już naiwny żeglarz zbliży się na wyciągnięcie ręki, ich gładkie lica zmieniają się nagle w pełne ostrych i cienkich kłów rybie gęby, a delikatnie dłonie – w szponiaste łapy.

Kiedyś ponoć syreny, echidny i lamie były przyjaźnie nastawione do ludzi – podobno zdarzało im się nawet z rzadka akceptować ich niezdarne zaloty. Od jakiegoś czasu jednak stały się niezwykle agresywne, reagując być może w ten sposób na liczne próby porwań przez chutliwych żeglarzy. Jakby nie było, jedno wiadomo na pewno – nie sposób dziś z tymi potworami załatwić niczego po dobroci, a widząc je, trzeba więc od razu chwycić za srebrny miecz.

Syreny i groźniejsze od nich echidny polują zwykle w stadach, wykorzystując przy tym zarówno swoją przewagę liczebną oraz łatwość poruszania się zarówno w wodzie, jak i w powietrzu.

Na ziemi są jednak niemal bezbronne, dlatego dobrą taktyką jest uszkodzenie ich błoniastych skrzydeł. W walce z tymi istotami skuteczny jest także Znak Igni. Zagrożona lub ranna syrena potrafi wydać z siebie przeszywający krzyk, który jest w stanie oszołomić przeciwnika, dając jej szansę na ucieczkę – a pozostałym potworom okazję do łatwiejszego ataku.