Keira Metz

Spotkania Geralta z czarodziejką Keirą Metz zawsze należały do zaskakujących. Ostatnim razem, podczas sławnego puczu na Thanedd magiczka dosłownie wylądowała na wiedźminie po tym, jak jeden ze zbuntowanych konfratrów wyrzucił ją przez okno. Widoki towarzyszące ich powtórnemu spotkaniu w Velen były zdecydowanie przyjemniejsze dla oka.

Przysłowie „raz na wozie, raz pod wozem” doskonale obrazowało losy Keiry. Poważana niegdyś doradczyni Króla Foltesta została wygnana z Temerii, gdy czarodzieje utracili zaufanie. Późniejszą przynależnością do Loży czarodziejek zaskarbiła sobie też nienawiść zarówno władcy Redanii jak i Cesarza Nilfgaardu. W rezultacie musiała się ukrywać w zabitej dechami wiosze, pełniąc obowiązki lokalnej znachorki i czarownicy. Nie trudno zgadnąć, że szczerze nie cierpiała swego obecnego położenia.

Keira szybko dostrzegła okazję do współpracy. W zamian za wskazanie miejsca pobytu tajemniczego elfa poprosiła Geralta o dostarczenie jej magicznego kaganka, znajdującego się ponoć w elfich ruinach.

Reputacja, a wraz z nią bezpieczeństwo czarodziejki, zależały od rozwiązania sprawy przeklętej wieży na Kłomnicy. Zdając sobie sprawę z powagi sytuacji, Keira poprosiła o pomoc Geralta, licząc na jego doświadczenie w odczynianiu klątw i uroków.

Keira nigdy nie przestała tęsknić za blichtrem królewskiego dworu. Żyjąc w krytej strzechą chacie, wracała wciąż myślami do sal balowych i pałacowych ogrodów. Pewnego razu postanowiła więc uciec od ponurej atmosfery Velen i zorganizować wystawną kolację.

Jeśli podczas misji Przyjacielska przysługa zgodzisz się przespać z Keirą:

Zdobycie wyszukanych wiktuałów było mniej problematyczne niż znalezienie odpowiedniego towarzystwa. W roli współbiesiadnika Keira widziała jedynie Geralta. Wiedźmin ochoczo przyjął zaproszenie na kolację – i nie tylko.

Jeśli podczas misji Przyjacielska przysługa odmówisz Keirze zbliżenia:

Zdobycie wyszukanych wiktuałów było mniej problematyczne niż znalezienie odpowiedniego towarzystwa. W roli współbiesiadnika Keira widziała jedynie Geralta. Wiedźmin ochoczo przyjął zaproszenie na kolację – ale, wykazując się nietypową dla niego wstrzemięźliwością, oparł się niedwuznacznym propozycjom czarodziejki.

c.d.

Niestety, tak mile rozpoczęty wieczór zakończył się w sposób dla wiedźmina przykry. Keira uśpiła go bowiem podstępnie rzuconym zaklęciem – chcąc zapewne coś przed Geraltem ukryć...

Okazało się, że Keira konsekwentnie manipulowała wiedźminem, by przejąć notatki jej nieżyjącego konfratra, Aleksandra z Kłomnicy. Keira planowała użyć ich jako karty przetargowej w paktach z Radowidem.

Badania nad chorobą miały być dla niej glejtem powrotnym do życia bez wszy, pluskiew i brudu.

Jeśli na koniec misji Dla dobra nauki doprowadzisz do walki z Keirą i zabijesz ją:

Czarodziejka była zdeterminowana, by dopiąć swego, lecz Geralt nie mógł jednak pozwolić na realizację planów. Żadna ze stron nie chciała ustąpić, doszło więc do starcia, w wyniku którego Keira Metz poniosła śmierć.

Jeśli na koniec misji Dla dobra nauki przekonasz Keirę, żeby schroniła się w Kaer Morhen:

Geraltowi udało się ostatecznie odwieść Keirę od pomysłu układania się z władcą, którego ulubionymi narzędziami negocjacyjnymi były kajdany i stosy. Zamiast do Oxenfurtu czarodziejka zgodziła się pojechać do Kaer Morhen.

W bitwie o Kaer Morhen czarodziejka dzielnie stawała przeciw sługom Eredina, ratując Lamberta od niechybnej śmierci.

Okazało się potem, że wspólna walka zbliżyła tych dwoje na tyle, że Keira związała się z Lambertem. Potwierdziło to moją obserwację, iż czarodziejki i wiedźmini wyraźnie mają się ku sobie.

Jeśli na koniec misji Dla dobra nauki pozwoliłeś Keirze zabrać wyniki badań i targować się z Radowidem:

Mimo że był to krok tyleż ryzykowny, co głupi, czarodziejka pozostawała głucha na wszelkie argumenty. Geralt uznał, że nie ma prawa jej zatrzymywać. Keira odeszła, zabierając notatki Aleksandra.

Niestety, desperackie plany czarodziejki rozbiły się o szaleństwo okrutnego władcy. Tak oto nieszczęsna Keira Metz podzieliła los innych konfratrów, straconych z rozkazu Radowida.