Vesemir

Vesemir był najbardziej wiekowym członkiem Szkoły Wilka, a być może i najstarszym żyjącym wiedźminem na kontynencie.

Chociaż wiecznie narzekał na rwące kości, a wiekiem śmiało mógłby konkurować z ruinami Kaer Morhen, Vesemir nie myślał nawet o zasłużonej emeryturze. Siwowłosy, lecz wciąż krzepki, nadal trudnił się odpłatnym tępieniem potworów, o których zwyczajach wiedział prawdopodobnie więcej, niż wszyscy jego uczniowie razem wzięci.

Wspominany przez Geralta jako niegdyś surowy i wymagający nauczyciel szermierki, z biegiem lat stał się dla młodszych wiedźminów kimś pokroju przybranego ojca i mentora, służącego zawsze radą i pomocą.

Wiosną 1272 roku, gdy zaczyna się niniejsza historia, Vesemir towarzyszył Geraltowi w poszukiwaniach Yennefer, podróżując razem z nim przez spustoszoną wojną Temerię.

Stary wiedźmin zwykł mawiać, że żaden z jego konfratrów nie zmarł jeszcze we własnym łóżku i jemu również pisana jest śmierć w boju. Dosięgła go ona owego pamiętnego dnia, gdy wiedziony tropem Cirilli Dziki Gon przybył do Kaer Morhen. Tam, broniąc dawnej wychowanki, którą traktował jak przybraną wnuczkę, Vesemir padł z ręki okrutnego generała Gonu, Imleritha.